Oseansvalefamilien

Oseansvalefamilien er ein biologisk familie av pelagiske sjøfuglar som er medlemmer av ordenen stormfuglar.^[1] I ein periode, og framtil nyleg, var dette taksonet rekna som ein underfamilie av ein samla stormsvalefamilie, Hydrobatidae.^[2]

Oseansvalefamilien
Oseanstormsvale Oceanites oceanicus
Utbreiing
Utbreiinga av Oseansvalefamilien
Systematikk
Rike:	Dyr Animalia
Rekkje:	Ryggstrengdyr Chordata
Underrekkje:	Virveldyr Vertebrata
Klasse:	Fuglar Aves
Overorden:	Aequornithes
Orden:	Stormfuglar Procellariiformes
Familie:	Stormsvalefamilien Hydrobatidae
Underfamilie:	Oseansvalefamilien Oceanitinae Forbes, 1881

Skildring

Maoristormsvala var trudd å vere utdøydd etter 1850, men attfunnen i år 2003. Hekkestader for arten var ukjente fram til i 2013 då det vart lokalisert hekking på Hauturu/Little Barrier Island utanfor Auckland, New Zealand^[3]

Sjå òg artikkelen om stormsvaler for utfyllande skildring av morfologi, levevis og leveområde

Maoristormsvala representerer eit gjennomsnitt i storleik for artane i oseansvalefamilien med kroppslengd på 17 centimeter og 35 gram i vekt. Det er berre mindre variasjonar blant artane, dansestormsvale og oseanstormsvale ligg i nedst på skalaen med kroppslengd frå 15 cm, kvitstrupestormsvale er lengst med 24-26 cm.

Samanlikna med artane i stormsvalefamilien, er oseansvalene kortvenga, men har relativt lengre bein som i flukta stikk tydelig bak haletuppen. Ingen i denne familien har kraftig kløfta hale som i stormsvalefamilien, halen har i regelen rett kant, men to artar kan likevel ha svakt kløfta hale.^[4]

Fjørdraktfarger

Fleire artar har varierande fjørdrakt, med mørke og lysare populasjonar og einskildindivid. Fregattstormsvale har mykje grått på rygg og overgump, kvitstrupestormsvale saman med fregattstormsvale syner lyse, nesten kvite vengeband på dekkfjører, og i stor grad lys underside, men avvikande, mørke morfar av kvitstrupestormsvaler kan være heilt mørke.^[4]

Dei øvrige artane i familien har fjørdrakt med i regelen mørk overside, kvit overgump og med varierande mengd kvitt på undersida og under vengen. Oseanstormsvala har kvit gump, men er elles mykje mørk.

Utbreiing

Artane i denne familien hekkar og lever generelt sør for ekvator, fregattstormsvale er eit unnatak sidan ho òg hekkar på øyar i Nord-Atlanteren.

Truslar og vern

Fleire artar i denne familien er trua av menneskeleg aktivitet.^[5] Av 9 nolevande artar er 5 klassifiserte som livskraftige, LC, maoristormsvala er kritisk trua og kvitstrupestormsvale er oppført som sterkt trua. I tillegg er to artar så dårleg kjente at dei er oppførte som «mangelfulle data», DD.

Oseansvaler står overfor dei same truslane som andre sjøfuglar, spesielt er dei trua av introduserte artar. Introduserte rovdyr som villkattar er årsak til nedgang. Habitatdegradering som avgrensar hekkeområda årsaka av introduserte geiter og griser er òg eit problem, spesielt viss det aukar konkurransen frå meir aggressive gravande petrellar.

Oversyn artar, status og hekkelokalitetar

Oseansvalefamilien i rekkjefølgje etter IOC World Bird List V11.2, 2021,^[6] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler:^[7]

Slekt	Artsnamn	Vitskapleg namn	Status	Populasjon	Årstal	Trend	Hekkeplass	Ref
Oceanites
	Oseanstormsvale	Oceanites oceanicus	LC	12-30 mill	2004	stabil	frå Cape Horn i Chile til Kerguelen-øyane òg kysten av Antarktis	[8]
	Dansestormsvale	Oceanites gracilis	DD	30 000	2004	ukjent	ukjent, men antatt på små øyar frå nordlege Chile til Galápagosøyane	[9]
	Pincoyastormsvale	Oceanites pincoyae	DD	3000	2013	ukjent	Chile	[10]
Garrodia
	Gråryggstormsvale	Garrodia nereis	LC	200 000	2004	minkande	øyar i sørlege hav frå Falklandsøyane austover til Chatham-øyane, New Zealand	[11]
Pelagodroma
	Fregattstormsvale	Pelagodroma marina	LC	4 000 000	2004	minkande	øyar i Sør-Atlanteren, som Tristan da Cunha, kysten av Australia og New Zealand, i Nord-Atlanteren: Cape Verde, Kanariøyane og Selvagensøyane	[12]
Fregetta
	Kvitbukstormsvale	Fregetta grallaria	LC	300 000	2004	minkande	øyar på den sørlege halvkula	[13]
	Svartbukstormsvale	Fregetta tropica	LC	500 000	2004	minkande	øyar på den sørlege halvkula	[14]
	Maoristormsvale	Fregetta maorianus	CR	< 50	2004	ukjent	ukjent, (New Zealand)	[15]
Nesofregetta
	Kvitstrupestormsvale	Nesofregetta fuliginosa	EN	1500-2400	2004	minkande	øyar i Stillehavet: Kiribati, Fransk polynesia, Ny-Caledonia	[16]

Kolonnar i tabellen over:

Status er arten sin kategori i den globale raudlista til Verdas naturvernunion, IUCN

Populasjon er estimert storleik på bestand av individ, inkludert ungfuglar

Ref er peikar til faktaark om arten hos Birdlife International