Profeten Elia

Profeten Elia, tidlegare skrive Elias, var ein sentral profet i Nordriket i Israel medan Akab var konge, på 800-talet fvt. Han gjekk til åtak på dyrkinga av den kanaaneiske guden Ba'al som vart praktisert ved hoffet, og gav støyt til ei ny utvikling av den israelske gudsdyrkinga.

Profeten Elia
Elia fer til himmels i ei eldvogn (ikon frå 1400-talet)
Fødd	Tishbe
Død	Jeriko
Tittel	profet
Opptrer i	Koranen, Første kongebok, Andre kongebok, Malakis bok, Siraks bok, Enoks bok, Evangeliet etter Lukas, Evangeliet etter Matteus, Paulus’ brev til romarane, Jakobs brev, Johannes' openberring, Elia-apokalypsen
Identifisert med	Iljas
Yrke	taumaturg, profet
Land	Kongedømmet Israel

Tradisjonen som er knytt til profeten Elia, overdriv truleg den historiske rolla hans, ved at hendingar som mest truleg har skjedd etter Elia si levetid, er blitt knytt til profeten sjølv. Blant desse hendingane er drapet på Ba'al-profetane på Karmel, omtalt i Fyrste kongebok^[1] og historia om enkja i Sarepta^[2] som meir sannsynleg kan knytast til etterfølgjaren hans, Elisja.

Tradisjonen framstiller Elia som ein ny Moses, og det er mange parallellar i tekstane om Moses og Elia.