Éguer

Éguer nm. (en francés l’Eygues nf., l’Aigues nf., l’Aigue nf., l’Aygues nf.) es una ribiera dau sud-èst d'Occitània, en Daufinat e Provença, que passa dins lei departaments de Droma, deis Auts Aups, e de Vauclusa. Es un afluent de Ròse.

Pels articles omonims, vejatz Aiga (omonimia).

Éguer
Éguer près de Niòns.
Caracteristicas
Longor	114,2 km
Bacin	?
Debit mejan	?
Geografia
Païses traversats	França
Regions traversadas	Auvèrnhe-Ròse-Aups, Provença-Aups-Còsta d'Azur

Geografia

Ten sa fònt au pè dau suc de Pèila, situat dins lei Baroniás Daufinencas, entre Droma e leis Auts Aups. Raja vès l'oèst, en passant per Verclausa, Saüna e Niòns dins lo departament de Droma. Passa au nòrd d'Aurenja abans de se getar dins Ròse a Cadarossa en fàcia dau centre nuclear de Marcola. Son percors es long de 114,3 quilomètres.

Etimologia

Se tròban d'atestaciions en latin medievau coma Equeris (1278), Icaris (1321), Yquarum (1393), Yguaris (1414)... La forma occitana es Éguer en grafia classica (o «Egue» en grafia mistralenca, segon Lo Tresaur dau Felibritge de Mistral).

Sembla pas de i aver de relacion etimologica entre lo riu d'Éguer, lo País d'Egues e lo mot aiga.

Idrografia

Pont sus Aiga a Niom.

Afluents principaus:

• Esclata
• Armalausa
• Ola
• Enuia
• Rieu e Rieu Sec
• Bentrís
• Lauson
• Sauva.

Bibliografia

• Georges Truc, L'eau en Vaucluse. Origine, fonctionnement, potentiel et qualité des réservoirs aquifères, ed. Conseu Generau de Vauclusa, Avinhon, 1991
• Jacques Coffin, Peuplement ripicoles des rives de la basse vallée de l'Aygues (Vaucluse), Tèsi de doctorat (entomologia), Universitat d'Ais-Marselha III, 1992

Vejatz tanben

• Ròse
• lista deis rius deis Auts Aups