Sabla bituminosa

Las sablas bituminosas son un tipe de jaciment de petròli non convencional. Las sablas bituminosas son de sablas escarpas o de greses parcialament consolidat contenent una mescla naturala de sabla, d'argila e d'aiga, embeguda d'una forma de petròli densa e extremament viscosa, tecnicament apelada bitume.

De jaciments de bitume natural son senhalats dins nombroses países, mas especialament en quantitats extremament importantas en Canadà. D'autras sèrvas bèlas se trapan en Cazacstan, en Russia e en Veneçuela. Los jaciments mondials de petròli son estimats a mai de de 2 000 miliards de barrals (320 miliards de mètres cubes); las estimacions incluson los jaciments que son pas estat descobèrts. Las sèrvas provadas de bitume contenon aperaquí 100 miliards de barrals e las sèrvas totalas de bitume natural son estimadas a 249,67 Gbbl (39,694 × 109 m3) dins lo monde, dont 176,8 Gbbl (28,11 × 109 m3), siá 70,8%, en Albèrta, Canadà.

Descripcion

Aquelas formacions de feble prigondor (de còps gaireben a l'aflorament) contenon de 80 a 85 % de matérias mineralas (silici e argila), de 10 a 12 % de bitume natural e 5 % d'aiga. Aquel bitume es pas a propriament parlar de petròli, pr'amor qu'es al mens cent còps mai viscós e netament pus dens.

Lo petròli convencional es contituït de comausats leugièrs, tals que lo gas, l’esséncia, e lo querosèn ; conten tanben de compausats pesucs, tals que las òlis de graissatge, los fiols pesucs e lo bitume. Aqueles compausats an de 3 à 300 atòms de carbònis e de punts d’ebullicion anant de -40 à 525 ℃. Lo bitume es el constituït de la fraccion pesuga de petròli sembla un pauc al fiol residual eissit de la destillacion del brut convencional : conten gaireben pas cap d'alcans corts mas fòrça idrocarburs complèxes, policiclics per exemple. es generalament ric en sofre, en resinas, en asfaltèns e en metals pesucs. Òm considèra los petròlis que la densitat API es inferiora a 15° API coma essent de bitumes.

L'origina del bitume es incèrta. Es fòrça tròp viscós per aver migrat dins son estat actual. Se pensa doncas qu'èra, a l'origina, un petròli convencional que, après aver migrat dins de sèrvas tròp pauc prigondas per l'isolar del monde exterior, foguèt degradat, perdent aital sos compausats pus leugièrs per biodegradacion microbiana, per evaporacion, e per « lavatge » a l'aiga. Aquela explicacion fa pasmens pas l'unanimitat.