Carles Ièr d'Anjau

Carles d'Anjau (21 de març de 1227 – 7 de genièr de 1285), rei de Nàpols e de Sicília (1266-1285), foguèt lo darrièr filh del rei Loís VIII de França e de Blanca de Castelha. Comte d’Anjau e de Maine, venguèt comte de Provença per son maridatge amb Beatritz de Provença en 1246. Acompanhèt Loís IX de França pendent la setena crosada en 1248^[1].

Carles Ir d'Anjau
Estatua de Carles d'Anjau realizada per Arnolfo di Cambio en 1277.
Títol
Rei de Sicília
6 de genièr de 1266 – 4 de setembre de 1282 (Modèl:Durée)
Predecessor	Manfred
Successor	Pèire Ir
Rei de Nàpols
6 de genièr de 1266 – 7 de genièr de 1285 (Modèl:Durada)
Predecessor	Manfred de Hohenstaufen
Successor	Carles II
Biografia
Paire	Loís VIII de França
Maire	Blanca de Castelha
Enfant(s)	Loís Blanca Beatritz Carles II Felip Robèrt Isabèla
modificar

Aliat amb la papautat, prenguèt Nàpols e la Sicília, quora batèt Manfred e Conradin a Benevent (1266) e a Tagliacozzo (1268). Estendèt son poder als Balcans e venguèt en 1277 lo pretendent al tròn de Jerusalèm. La colèra suscitada per la preséncia francesa provoquèt las Vèspras sicilianas en 1282. Carles foguèt fòrabandit de Sicília per una coalicion dels sicilians amb Pèire III d'Aragon, e sa flòta foguèt desfacha dins la baia de Nàpols en 1284. Primièr rei de Nàpols de la dinastia angevina, foguèt lo creator d'un efemèr empèri mediterranèu^[1].