Duràs (Guiana)

una comuna francesa From Wikipedia, the free encyclopedia

Duràs (Guiana)
Remove ads

Duràs (Duras en francés) es una comuna agenesa situada dins lo departament d'Òut e Garona e la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Pels articles omonims, vejatz Duràs.
Vilatge d'Occitània
Faits en brèu Descobridor o inventaire, Data de descobèrta ...
Remove ads

Geografia

Thumb
Comunas a l'entorn.

Perimètre deu territòri

Toponimia

Las fòrmas ancianas son : Sancti Airardi (ecclesia ~), en 977 (Costuma de La Rèula), Sancti Airardi (villa), en 1137, Duracium (ecclesia Sancte Fide prope ~), cap a 1300, Duracio (prior de ~)... in parrochia Sancti Ayrardi, en 1272, Duras, en 1274, Duracii (dominum ~), en 1291, Duracium (1307-1317), Duras (prior de ~), en 1326, Sancte Fidis la Petite (capella ~), en 1326, Duratis (prioratus de ~), en 1336, Duracium (Sancte Fidis juxta ~), en 1506, Durantium (Annexa Sancte Fidis prope ~), en 1507, Durati (prior et rector de ~), en 1520, Duras (sègle XVII)[1].

Comentari de las fòrmas ancianas :

  • Probable que lo tèxte de 977 en provenéncia de La Rèula data en realitat de la fin deu sègle XII (los monges de La Rèula volèvan provar l'ancianetat de lurs drets);
  • la vila de Duràs, bastida autorn deu castèu, dependèva de la parròpia pus anciana de Sent Airard, situada dens la ribèira de Dròt, e lo priorat de l'abadia de La Reula s'i trobava abans d'estar desplaçat a Duràs;
  • si lo nom de Duràs preexistissé benlèu, aquò's autorn de 1137, que la familha de Bovila, que possedissé lo castèu, ne'n fit una aglomeracion importanta, en forçant la populacion de Sent Airard a s'i mudar[2];
  • Senta Fe Petit (Sancte Fidis la Petite), chafrada Senta Fenòta, èra una parròpia situada entre Duràs e Auriac de Dròt; i a enquèra un vilatge, una glèisa e un cementèri.

Dauzat e Rostaing opinan per lo gallés duros, fortalesa, emb lo sufixe -acium, o benlèu un transferiment de Duratz (Albania, en albanés Durrës, en italian Durazzo, en francés medieval Duras)[3].

Bénédicte Boyrie-Fénié cita l'opinion d'Ernèst Negre : lo nom de persona gallés Duratius; e la de Jacques Astor : lo gallés duro-, fortalesa, emb benlèu lo sufixe -ates qu'a l'avantatge d'èstre tanben gallés (Pierre-Henri Billy seré d'acòrd emb aquela interpretacion). Bénédicte Boyrie-Fénié se pronóncia per una formacion celtica e admet la possibilitat d'un luec fortificat en *duro- que lo siti de la vila suggerís, associat au sufixe -ates, mès per ela lo nom de persona, tanben gallés e plan coneishut, Duratius, es tanben possible, puèi que lo resultat fonetic camja pas [1].

Xavier Delamarre explica Duràs per Dūration : la propietat de Dūratios; precisa que lo nom celtic d'òme Durat(i)us es atestat [4].

Remove ads

Istòria

La populacion de Sent Airard mudada a Duràs

Tot lo país de Duràs apartené au sègle XII a la vescomtat de Vesaume (Bezaume, Bezaumes, Bezalme, Bezalmes, Vezalme, Vezalmes, Vezaume, segon los tèxtes; en latin, l'archidiaconat de Bezaume se podé escriure Archidiaconatus Vesalmensis). A l'epòca, Sent Airard èra ligat pr'aquò au monastèri benedictin de La Rèula per la preséncia d'un priorat.

Dens una letra deus Benedictins de La Rèula au rei Loís VII de França, de 1137 o un pauc après, aqueus monges de La Rèula se planhen que lo vescomte de Vesaume (probable qu'èra Guilhèm Amaniu de Gabardan) e son frair (Cartusamat ? Catursamat ? noms diferents dens lo tèxte de René Blanc e dens lo de F. Vincent) an mudat de fòrça la populacion de Sent Airard près d'un castèu que possedissen (se tracta donc deu castèu de Duràs), çò que, en mèi de las devastacions e autres inconvenients, fai pèrdre a l'abadia los revenguts dels peatges e deu marcat de Sent Airard.

La letra precisa que Sent Airard comptava mèi de tres cents ostaus. Mèi s'òm pòt supausar que l'importància deu luec es volontàriament exagerada, Sent Airard èra probablament una vila dens lo contèxte deu sègle XII.

Entre 1137 e 1233, data de la mencion d'un prior de Duras, lo priorat de Sent Airard fut tanben mudat de la vila anciana a la vila novèla, Duràs. Lo mantenement e desvolopament d'aquesta es assegurat per la reconciliacion entre la vescomtat de Vesaume e los monges de La Rèula. La capèla Senta Magdalena de Duràs devé existir tanlèu lo sègle XII, perqué la glèisa parropiala de Sent Airard èra lonh de la vila [5].

Duràs èra pas parròpia

Duás visitas parropialas deus avesques d'Agen fan paréisher clarament que Duràs es pas una parròpia e que depend enquèra de Sent Airard. La prumèira es la de Nicolas de Villars, au començament deu sègle XVII e la segonda, la pus explicita, es la de Jules Mascaron (1634-1703), en 1680. Lo títol es clar : "glèisa e parròpia de St Airard de Duràs, de Senta Fe la Petita son annèxa e de la capèla Senta Magdalena en la vila de Duràs".

I aprenèm que lo curat de Sent Airard, qu'es nascut a Duràs, ditz las messas dens la capèla Senta Magdalena, maugrat que, segon los abitants de Sent Airard, deuré las dire dens la glèisa de sa parròpia, e que l'avesque precedent, Claude Joly, avé defendut (visita episcopala dins la parròpia deu 25 d'abril 1661) que se fisse cap foncion curiala a Duràs. Dempuèi la visita de Nicolas de Villars, i a un vicari en mèi deu curat, a la carga deu priorat de Duràs (ancianament de Sent Airard) que depend deus benedictins de La Rèula e quand se'n pòt pas trobar un, la messa se ditz pas sovent a Sent Airard e enquèra mens a Senta Fe la Petita, son annèxa.

Lo curat e los abitants de Duràs declaran que i avé sus una plaça una glèisa (e pas una capèla) a Duràs, pròva segon eths d'un ancian estatut parropial, qu'aquesta glèisa èra consagrada a Nòsta Dòna e que los uganauds la desroquèron en 1562. Pr'aquò, es impossible de trobar traça d'una glèisa dins los documents, nimèi d'una parròpia de Duràs independenta de Sent Airard, çò que fa pensar que tot, glèisa e parròpia de Duràs, es una ficcion. Los istorians locaus deu sègle XIX ajustan que la glèisa èra gotica e qu'èra ampla [6]; l'istòria es acceptada modèrnament per un autre istorian locau, René Blanc, que dessenha, dins un plan de Duràs en 1500, l'emplaçament de la glèisa, sus la plaça situada davant lo castèu[7].

Remove ads

Administracion

Mai d'informacions Periòde, Identitat ...
  • Avant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra capluec deu canton de Duràs; es adara deu canton dei Tuquets de Guiana e ne'n es lo burèu centralizator.
Remove ads

Demografia

modificar « persona »
 v · d · m 		 Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1313, totala: 1337
179318001806182118311836184118461851
1 649 1 501 1 428 1 504 1 612 1 702 1 701 1 717 1 667
185618611866187218761881188618911896
1 674 1 617 1 663 1 667 1 681 1 607 1 612 1 556 1 634
190119061911192119261931193619461954
1 562 1 516 1 524 1 328 1 373 1 464 1 533 1 332 1 294
196219681975198219901999200620072008
1 303
 1 298
 1 245
 1 244
 1 200
 1 214
 1 182
 1 190
 1 202
1 223
20092010
1 213
1 234		 1 316
1 337
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008

  • En 2018 la populacion èra de 1251 abitants e la densitat èra de 62,02 ab/km²
Remove ads

Luecs e monuments

Personalitats ligadas emb la comuna

Veire tanben

Ligams extèrnes

Nòtas

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads
Remove ads