Imperatiu categoric

L'imperatiu categoric es una nocion de la filosofia morala d'Emmanuèl Kant. Énonicada pel primièr còp en 1785 dins Fondacion de la metafisica de las mors, l'autor lo tornèt exprimir dins d'autras òbras d'etica seunas. Sovent criticada, aquela nocion, 'lexprimiguèron tanben fòrça filosòfs. L'imperatiu es mai que mai conegut per aquestas tres formulacions famosas:

« Òbra de tal biais que tractes l'umanitat, tant en ta persona coma dins quina mai que siá, sempre a l'encòp coma finalitat, e jamai simplament coma mejan.» Fondacion de la metafisica de las mors in Metafisica de las mors, I, Fondacion, Introduccion

«Òbra segon la maxima que pòt a l'encòp venir lei universala»

« Òbra segon de maximas que pòscan a l'encòp se prene elas meteissas per objècte coma leis universalas de la natura. »

Tot ben qu'aqueles tres enconiats sián diferents, son totes formulacions d'un meteis imperatiu categoric, que es unic.

Dos tipes d'imperatius

Kant distinguís dos tipes d'imperatius : un imperatiu pòt èsser ipotetic o categoric.