Jacques Anquetil
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Jacques Anquetil nascut lo 8 de genièr de 1934 a Mont-Sent Anhan e mòrt lo 18 de novembre de 1987 a Roan, es un correire ciclista francés. Professional de 1953 a 1969, es considerat coma l'un dels mai grands correires de l'istòria del ciclisme e possedís l'un dels palmareses mai rics de son espòrt.
Escaissat « Mèstre Jacques », es lo primièr correire de l'istòria a emportar cinc còps lo Torn de França e compta egalament doas victòrias sul Torn d'Itàlia e una victòria sul Torn d'Espanha, çò qu'en fach lo primièr ciclista a emportar los tres grands torns. Deten tanben lo recòrd del nombre de podiums dins los tres grands torns, amb tretze podiums. Bat lo recòrd de l'ora de Fausto Coppi en 1956 e compta 9 victòrias en tant de participacions al Prèmi Grand de las Nacions, una espròva individuala cronometrada qu'afecciona particularament. Demest sas capitadas mai notablas, compta cinc victòrias sus París-Niça e lo doblat Daufinat liberat-Bordèu-París en 1965, en avent pres la partença de la segonda espròva solament uèch oras après l'arribada de la primièra. Sa carrièra es estada marcada per sa rivalitat amb Raymond Poulidor, qu'atenh son paroxisme, pendent lo Torn de França 1964, amb l'episòdi mitic de l'ascension del Puèg de Dòma. Aquel jorn, Jacques Anquetil a dich : « Se Poulidor m'aviá pres lo Malhòt, tornavi a l'ostal a ser !».
Perfeccionista, endurant e pragmatic, Jacques Anquetil bastís la màger part de sas capitadas dins las corsas per etapas, gràcias a sa superioritat dins las corsa al temps. Estona egalament los seguidors de l'epòca en s'afranquissent de las règlas dieteticas regissent lo mòde de vida dels esportius. Condemnant lo principi de la lucha antidopatge, Jacques Anquetil, qu'a sofrit de problèmas de santat cronicas, confèssa mantun còp s'èsser dopat pendent sa carrièra, al ponch que d'unes jornalistas evòcan la possibilitat d'un ligam entre las practicas dopantas del campion e lo càncer de l'estomac qu'entraina sa mòrt, a l'edat de 53 ans.
Remove ads
Rivalitat entre Jacques Anquetil e Raymond Poulidor
La rivalitat entre Raymond Polidor e Jacques Anquetil es estat la mai marcanta de las rivalitats de la carrièra d'aquel darrièr, perque a « atench una intensitat emocionala rara » pendent lo Torn de França 1964, e perque a despassat lo quadre esportiu.
Lor rivalitat nais en 1961. Mentre qu'Anquetil apareis coma lo sol grand menaire del ciclisme francés en debuta d'annada, Polidor empòrta Milan-San Remo, puèi bat Anquetil pendent la corsa de còsta del mont Faron. Cal pasmens esperar 1962 per que sián opausats sus las rotas del Torn de França, puèi qu'en 1961 Polidor refusa de disputar la corsa coma equipièr d'Anquetil. En uèch participacions a aquela corsa, Jacques Anquetil es quatre còps en preséncia de son rival, mas es pas qu'en 1964 que se liuran realament a un duèl per la victòria. Arriban aquela annada a la partença de la « granda bocla » en avent ganhat cadun un torn grand : lo Giro per Anquetil e la Vuelta per Polidor. La victòria al Torn de França permetriá a l'un coma a l'autre de realizar un doblat rar ; per Polidor, seriá una primièra capitada dins aquela corsa, e per Anquetil un cinquen, recòrd absolut. Lo Torn de França apareis coma l'espròva podent determinar lo correire melhor del mond. L'intensitat del dual deure tanben al debanament de la corsa, indecisa. Los dos correires son longtemps al coide-a-coide, quand ven l'etapa del Puèg de Dòma, darrièra escasença per Polidor de despassar Anquetil al classament general.
La rivalitat entre Anquetil e Polidor a passionat e devesit los Franceses, fins a ne far un « punteja d'òrgue de las annadas seissanta ». Aquela intensitat deu a l'oposicion d'estil entre los dos correires : Jacques Anquetil es considerat coma un « rouleur e un freg estratèg [...] als anars quasi aristocratics, Polidor un escalaire e un òme simple e calorós ». Antoine Blondin illustra atal aquela oposicion : « Me sembla que diriái qu'Anquetil es un campion gotic, dont la rigor se lançava ; Polidor un campion romanic, dont lo despuelhament s'amasse e se reten, sul plan uman s'ausís. »
Dos camps, los « anquetilistes » e los « polidoristes », los darrièrs essent mai nombroses, s'identifican a lor correire favorit en foncion de sas caracteristicas. Segon l'istorian Michel Winock, aquela division miralha las transformacions socialas de França de l'epòca :
« Darrièr aqueles dos estereotips, lo public sent mescladament que dos univèrses s'opausan, coma la modernitat e l'arcaïsme. L'un e l'autre correire son eissits d'un mièg rural, mas evoluan pas dins la meteissa civilizacion agrària. Anquetil es representatiu d'una agricultura modèrna. [...] Polidor es la figura del "paisan resignat", que se fa pas d'illusion [...]. Anquetil es lo simbòl d'una economia de mercat, especulativa, entreprenenta. Beu de whisky, se desplaça en avion. Dins lo Torn coma dins la vida, es un patron. Aquel gost dels franceses al benefici de "Popo", es un atendriment nostalgic per la societat rurala dont eles emergent en aquelas annadas de mutacion rapida. L'univèrs anquetiliste representa un avenidor freg que crenhon. De rèsta, l'especialitat granda del normand es la corsa contra la mòstra : la tirania de las agulhas es la del mond industrial ; Lemosin, el, es plan dins la montanha, es l'òme de la natura : adapta sas jornadas als movements sasonièrs del solelh. Esclata de santat. Los admirators de Polidor sabon malgrat qu'Anquetil es lo mai fòrt, mas lo fons de sa superioritat los glaç ; i sentan l'artifici, la planificacion, la preponderància tecnologica... »
Après la fin de lor carrièra, Jacques Anquetil e Raymond Poulidor se reconcílian, al ponch de venir de plan bons amics. Quand Raymond Poulidor pren sa retirada en 1977, los dos campions trabalhan qualques meses per la meteissa firma, los cicles França-Léger, que fabrican de bicicletas a lor nom. Regan lo país amassa per assegurar la promocion dels produches. Sul Torn de França, que contunhan de seguir cada annada, participan regularament, lo ser, a de partidas de poquèr a las qualas participan lo jornalista Pierre Chany e de còps quitament Eddy Merckx. Pauc abans sa mòrt, Jacques Anquetil fisa a Raymond Poulidor : « Es bèstia, la vida. Avèm perdut quinze ans d'amistat. » Conscient que lo mal qu'o roganha progrèsse inexorablament, Jacques Anquetil declare a son amic, dins un trach d'esperit : « Te te calrà encara acontentar de la segonda plaça. Vau partir lo primièr. » Raymond Poulidor evòca atal sa memòria : « los dos òmes qu'admiri lo mai : lo general de Gaulle e Jacques Anquetil. S'èri pas estat correire, seriái estat anquetiliste. »
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads