Obusièr

Un obusièr es una pèça d'artilhariá relativament corta que permet de tirar de projectils en seguissent una trajectòria en forma de campana. Aquela particularitat permet d'aumentar la portada e d'atacar d'objectius protegits darrier un obstacle empachant un tir dirècte. Dins lei fòrças armadas modèrnas, lo tèrme designa una pèça d'artilhariá que lo rapòrt entre la longor de la partida raiada de son tube e son calibre es inferior a 20 ò 25. Pasmens, istoricament, la nocion d'obusièr conoguèt d'evolucions importantas e foguèt de còps utilizada per descrire de pèças desenant consideradas coma de mortiers.

Obusièr francés TRF1 de 155 mm.

Istòria

Lo tèrme obusièr, eissit dau mot chèc houfnice, sembla d'aparéisser tre lei Guèrras Ussitas au començament dau sègle XV^[1]. D'aqueu temps, la nomenclatura dei pèças d'artilhariá èra pas totjorn ben definida, mai se difusèt pauc a cha pauc l'idèa que lei obusièrs èran de pèças permetent un tir indirècte, intermediàrias entre lei canons e lei mortièrs^[2]. Au sègle XVIII, lo tèrme s'apliquèt puslèu ai pèças capables de tirar d'obús, es a dire de projectils explosius^[3]. Pasmens, dins lo corrent dau sègle XIX, l'abandon progressiu dei bolets entraïnèt un cambiament novèu amb l'adopcion de la designacion de canon per lei pèças tirant un obús de velocitat auta amb un angle inferior a 45° e d'obusièr per lei pèças tirant d'obús de velocitat febla amb un angle superior a 45 °.

La definicion actuala de l'obusièr apareguèt durant la Premiera Guèrra Mondiala. D'efiech, durant aqueu conflicte, intrèron en servici de pèças d'artilhariá capabla de tirar amb d'angles fòrça variats. Lo critèri de determinacion venguèt alora lo rapòrt entre la longor de la partida raiada dau tube e son calibre. En dessota de 20, la pèça es considerada coma un obusièr e, en delà, coma un canon. I a pasmens d'excepcions coma leis Estats Units que fixan lo limit a 25. Dins lei fachs, leis obusièrs demòran privilegiats per lo tir indirècte a d'angles superiors a 45 ° e lei canons per lo tir dirècte. Pendant la Premiera Guèrra Mondiala, fòrça obusièrs foguèron organizats au sen d'unitats mesclant artilhariá e camions per aumentar sa mobilitat. Aquela associacion foguèt un dei claus dau succès deis ofensivas francobritanicas de 1918. Après la Segonda Guèrra Mondiala, apareguèron d'obusièrs automotors, çò que permetèt encara d'aumentar lei capacitats de desplaçament de l'artilhariá sus un teatre d'operacions.