Piets, Plasença e Mostron

una comuna francesa From Wikipedia, the free encyclopedia

Piets, Plasença e Mostron
Remove ads

Piets, Plasença e Mostron (Piets-Plasence-Moustrou en francés) qu'ei ua comuna bearnesa administrada peu departament deus Pirenèus Atlantics e la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Vilatge d'Occitània
Faits en brèu Descobridor o inventaire, Data de descobèrta ...
Remove ads

Geografia

Thumb
Comunas a l'entorn.

Toponimia

Piets

La prononciacion qu'ei [pje'ts]. Las fòrmas ancianas que son Pietz, en 1409, Piegs en 1487, Piets en 1531, Piets (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) [1].

Dauzat e Rostaing que pensan lo latin pectus, « piets, pieg, pieits » sembla pas conviéner en toponimia; que vau mei pinus, « pin », e sufixe diminutiu -ittum [2], dab tombada de -n- inter.

Segon Miquèu Grosclaude, la proposicion de Dauzat e Rostaing qu'ei acceptabla foneticament; mès lo sufixe diminutiu que pausa problèma : los pins que pòden créisher e lo nom que seré tròp temporari; lo sufixe collectiu vegetau -etum, dab un sens d' « ahorèst de pins », qu'ei ua auta possibilitat, mès alavetz, perqué la marca deu plurau -s ? com lo basco a manlhevat lo mot pinus au latin (pinaki = ahorèst de pins), un sufixe basco convién : que seré un sufixe locatiu a shiulanta -tz[1].

Jacques Boisgontier, dens la soa recension deu Dictionnaire toponymique des communes du Béarn que's demanda perqué un sufixe basco a shiulanta ei necessari quan Piets, « bòsc de pins », au plurau, e sufeish[3] (Boisgontier que causeish donc lo sufixe collectiu vegetau -etum).

Plasença

La prononciacion qu'ei [pla'zensɔ]. Las fòrmas ancianas que son Plasence, en 1350, Plasensa en 1514, Plaisance en 1675, Plasence (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) [4].

Miquèu Grosclaude que dèisha a causir enter tres possibilitats :

  • un nom laudatiu, « lòc agradiu, plasent »; qu'ei la solucion mei versemblabla;
  • un nom donat en referéncia a la vila italiana de Piacenza, com per Plasença (Ribèra Baisha); mès lo vilatge ei pas ua bastida; que sembla impossible;
  • un matronime (nom femenin de persona (consultar M.F. Berganton, Le dérivé du nom individuel en Béarn et en Bigorre au Moyen-Age, p. 255) [4].

Mostron

La prononciacion qu'ei [mus'tru]. Las fòrmas ancianas que son Monstrou, en 1128, Mostror en 1131, Monstror en 1150, Mostroo en 1385, Mostruoo en 1504, Monstroo en 1538, Monstroô en 1552, Moustrou (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) [5].

Lo nom que hè supausar un derivat de monasterium, « mostèr, monastèri ». Las atestacions que horneishen sufixes divergents : la de 1552 que hè pensar a ua finala en -n, las de 1131 e 1150 qu'an ua -r; mès la fin de la prumèra, Monstrou, que's deu léger [-ɔw] e non pas, a l'epòca, [-u] com en francés. Que sembla ua -l finau vocalizada, donc lo sufixe diminutiu eretat de -olum; Mostron que seré donc monasteriolum, « petit mostèr », com los Monistròls lengadocians o nòrd-occitans. Miquèu Grosclaude qu'escriu Mostròu [5], mès lo sufixe qu'a cambiat despuish lo sègle XII e la prononciacion actuala, shens nasalizacion, que dèisha ua sola solucion au problèma de la grafia, qu'ei Mostró.

Remove ads

Istòria

Piets, Plasença e Mostron que s'apleguén lo 22 de març de 1842 [1].

Administracion

Mai d'informacions Periòde, Identitat ...

Demografia

modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 138, totala: 139


196219681975198219901999200620072008




Cercar
Cercar
128
131
135
136
20092010
138
139
140
141
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008

Remove ads

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas dab la comuna

Véder tanben

Ligams extèrnes

Nòtas

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads