Rosina de Pèira

Rosina de Pèira (Havars, 3 de març de 1933 – 16 de junh de 2019^[1][2]), es una cantaira de cançon tradicionala en occitan. Es escaissada l' « Oum Khalsoum » occitana.^[3] Recebèt dos còps lo grand prèmi internacional del disc de l’Acadèmia Charles Cros.

Rosina de Pèira a Besièrs en 2010.

Comencèt sa carrièra al començament dels ans 1970.

S’inicièt a la lenga occitana, a la cultura e a la cançon tradicionala occitana alprèp de sos grands parents e parents puèi foguèt als Balets Occitans de Tolosa amb son amiga Francesa Daga. Es una Occitana de Volvèstre en Arièja que mestreja los cinc grands dialèctes occitans.

Faguèt sovent de concèrts amb la filha Martina; en 1974 fonda son pròpri ostal de disques, lo labèl Revolum.

Recebèt dos còps lo grand Prèmi Internacional del Disc de l'Acadèmia Carles Cròs.

Acuèlh

Aculhissiá los toristas que volian descobrir Arièja e los Pirenèus ariegeses a sa taula e cambras d'òstes a Havars.

Discografia (albums)

• 1973 : Los dus filhets del rei (amb sa filha Martina)
• 1974 : Rosina de Pèira e Martina
• 1975 : Se io sabiái volar
• 1979 : Cançons de Femnas (premiat per l'Acadèmia Carles Cròs)
• 1981 : Ié (amb sas filhas Martina e Clara)
• 1983 : Trobadors
• 1984 : Nadal encara (amb sas filhas Martina, Clara e, Francesa Daga, premiat per l'Acadèmia Carles Cròs)
• 1988 : Arièja ò mon país (amb sa filha Martina e Clara Daga)
• 1992 : Anuèit
• 1999 : Occitans
• 2004 : Sul viu (gospel d'Oc)