Sallavis

Lei Sallavis son un pòble, probablament d'origina celtoligura, qu'èra establit en Provença avans la conquista romana de la region. Relativament mau coneguts, formèron una confederacion, probablament au sègle III avC, compausada de pòbles « vassaus » coma leis Avatics^[1]. Lei rasons aguent permés la formacion d'aquel ensemble politic son egalament mau conegudas mai la pression militara de Massalia sus lei regions interioras de Provença es sovent avançada coma un factor primordiau^[2]. Entre 180 e 170 avC, fondèron l'opplaidum d'Entremont que venguèt lor capitala. Installada sus una còla au nòrd de la vila actuala d'Ais, conoguèt un certan desvolopament e agantèt una superficia de 3,5 ectaras vèrs 150 avC. Èra protegida per un barri poderós renforçat per de torres.

Reparticion dei pòbles principaus dau sud de Gàllia au sègle II avC.

En 125 avC, Massalia demandèt l'ajuda de Roma per luchar còntra leis incursions celtoliguras. En 123 avC, una armada romana arribèt donc dins la region. Plaçada sota lo comandament dau cònsol Caius Sextius Calvinus, comencèt la somission dei pòbles autoctòns. Aquelei combats s'acabèron per una victòria romana e per la destruccion de plusors vilas fortificadas celtoligurs. Entremont foguèt ansin destruch en 123 avC^[3]. Aquò menèt a la somission dei Sallavis que s'integrèron dins l'Empèri Roman.

Liames intèrnes

• Celtoligurs.

Bibliografia

• (fr) Fernand Benoit, Entremont, capitale celto-ligure des Salyens de Provence, La Pensée universitaire, 1957.
• (fr) François Salviat, Entremont antique, Amis d'Entremont, 1973.
• (fr) Denis Coutagne, Archéologie d'Entremont au Musée Granet, Musée Granet, 1987.