Sanssac-l'Église

Sançac-l'Egleisa? ^[1] (Sanssac-l'Église en francés) z-es una comuna velaiosa situada dins lo departament del Naut Léger e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Vilatge d'Occitània

Sanssac-l'Église Sanssac-l'Église
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La plaça màger de Sançac.
Geografia fisica
Coordenadas	45° 03′ 09″ N, 3° 46′ 47″ E
Superfícia	15,28 km²
Altituds  · Maximala  · Mejana  · Minimala	964 m 850 m 660 m
Geografia politica
País	Velai Lengadòc
Estat	França
Region 84	Auvèrnhe Ròse Aups
Departament 43	Naut Léger
Arrondiment 432	Lo Puèi de Velai
Canton 4312	Sant Pàulhan (Lodes davant 2015)
Intercom 244300018	CA delh Puèi de Velai
Cònsol	Jean-Yves Béraud (2020-2026)
Geografia umana
Populacion Populacion totala (2018)	1 097 ab. Evolucion de la populacion 1 138 ab.
Densitat	74,02 ab./km²
Autras informacions
Còde postal	43320
Còde INSEE	43233

Geografia

Comunas vesinas

Distanças e posicion relativa

Sanssac-l'Église

Sant Vidal
(3,0 km)

Chaspuzac
(3,1 km)

Ceyssac
(4,5 km)

Vergezac
(4,6 km)

Bains
(4,6 km)

Lodes
(4,9 km)

Borne
(5,6 km)

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de Sançac

Chaspusac	Sant Vidal	Panhac
Vergezac		Ceyssac
	Bains

Toponimia

Las fòrmas ancianas son Villa de Sansac en 1231, Sanssacum en 1346, Parochia Sansacii en 1477, Parochia Sanssacii en 1513, L'esglise parochiala de S. Simphorien et S. Anthoine de Sansac en Vellay en 1548, Le lieu de Sansac S. Simphorien en 1566, Sansac-l'Esglize en 1634, Sansac-la Montagne en 1793 ^[2].
Sanssac z-es format delh sufixe -acum amb un nom d'òme, que marca la preséncia passada d'una granda proprietat antica. Segon Dauzat e Rostaing, s'agís delhs noms latins Santius o Sancius^[3], segon Joan Arçac, delh nom gallic Santius (lo radical de Santones) ^[4]. Ambelhs noms en Sanç-, Xavier Delamarre utiliza lo nom celtic d'òme o de dieu Santios (qu'es pas latin, mas latinizat en Santius dins los tèxtes), mas tanben Senicios, mai que mai quand i a de fòrmas ancianas en Sen-; aicí l'autor pren lo cas pus simple, Santios ^[5].
Fòra de la question delh determinant eventual, las referéncias precedentas fan escriure Sançac. En principi, un toponime format amb un nom celtic pòt èsser anterior a la conquèsta romana, mas l'usatge delh sufixe -acon z-es tardiu ^[6]e la fixacion delh nom z-es probablament posteriora.

Vourzac

Las fòrmas ancianas son Vorzas en 1226, Vourzas en 1443^[7].
Joan Arçac fornís l'explicacion de Dauzat per Vourzac (nom en 1813), un nom d'aubre coneissut dins la region, lo vòrze, qu'es un sause o una espècia vesina, ambelh sufixe -atz. La finala en -ac z-es recenta (l'auvernhat amudís las consonantas finalas). Mas Joan Arçac indica qu'an trobat de monedas romanas sobre l'emplaçament delh vialatge ^[8], çò que fai pensar a una granda proprietat antica.

Lonnac

Las fòrmas ancianas son Lothnacs en 1253, Lotnac en 1225, Lumpnacum en 1330, Lumpniat en 1364, Lumpnhacum en 1477, Lompnhacum en 1520, Lompnac en 1598 ^[9].
Joan Arçac presenta las solucions successivas de Dauzat : lo nom latin d'òme Lutonius, de lŭtum, bolha, gadolha, pueis lo nom gallic d'òme *Lŭttenus, delh gallic Luttius, lo tot ambelh sufixe -acum ^[10],[11].

Coiac

Las fòrmas ancianas son Coyacum en 1348, Les molins de Coyac en 1533^[12].
Coiac vendriá, segon Dauzat, delh nom gallic d'òme Coios, ambelh sufixe -acum, coma los Cojac ^[13]. Prononciacion a verificar.

Eyssac

Las fòrmas ancianas son Ayssac en 1335, Ayssacum en 1452, Eyssacum en 1511, Eyssac en 1520 ^[14].
Aissac ven delh nom latin d'òme Ascius, ambelh sufixe -acum (d'après Dauzat) ^[15].

Farreyrolles

Las fòrmas ancianas son Ferrayrolas en 1343, Farreyrolæ en 1502 ^[16].
Segon Joan Arçac, Farreiròlas ven delh latin ferraria, « farja » o « mina de ferre », ambelh sufixe -eola^[17], o pusleu de lors resultats.

Mézeyrac

Las fòrmas ancianas son Mesayrac en 1285, Mazayracum en 1323, Mansus de Mezayrat en 1325, Mezeyracum en 1371, Mezeyracus en 1517, Mezeirac en 1684, Mezerat en 1812 ^[18].
Segon Dauzat, citat per Joan Arçac, Mesairac (nom occitan supausat) ven delh nom latin d'òme Macerius, derivat de Macer ^[19].

Driaude

Lo nom z-es atestat Pertus Drualde en 1250 e z-es format sus un nom germanic d'òme Drudwald (drud-, fidèle, waldan, governar^[20].

Istòria

En 1789, Sanssac èra de de la província de Velai, de la subdelegacion e seneschauciá delh Puei de Velai. Sa gleisa parochala, diocèsi delh Puèi de Velai e archipreirat de Solanhac, èra delh vocable de Sant Symphorianus; lo perbòst delh chapítol catedral delh Puèi presentava a la cura^[2].

Administracion

Lista deus cònsols successius

Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
2020	(2026)	Jean-Yves Béraud
2015	2020	Gilbert Peyret
2014	2015 (demission)	Jean Fayard
març de 2001	2014	Gilbert Peyret
	2001
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »  v · d · m  Evolucion demografica Populacion comunala actuala (2013): 1131, totala: 1159
1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
897	794	786	814	869	808	812	851	809
1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
846	882	863	934	1 001	968	1 024	1 042	967
1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
996	1 010	914	763	774	689	653	589	492
1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2008
525	519	536	753	837	891	990	1 004	1 019 1 044
2009	2010
1 024 1 051	1 049 1 077
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE Evolucion de la populacion 1962-2008

• En 2018 la populacion èra de 1097 abitants e la densitat èra de 71,79 ab/km².

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Ligams extèrnes

• Sançac sobelh site de l'Insee