Sant Cirgue de Malbèrt

una comuna francesa From Wikipedia, the free encyclopedia

Sant Cirgue de Malbèrt
Remove ads

Sant Cirgue de Malbèrt (Saint-Cirgues-de-Malbert en francés) es una comuna auvernhata, situada dins lo departament del Cantal e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Vilatge d'Occitània
Faits en brèu Descobridor o inventaire, Data de descobèrta ...
Remove ads

Geografia

La comuna es formada per dos replanats o sèrres de direccion èst-oèst separats per de vals pro plòndas per empachar que sián reliats aisadament per de rotas carretièiras; per anar en veitura d'un a l'autre, cal doncas faire un long camin, per Serres e Lacroix o per la RD 922 Orlhac-Mauriac, que passa a l'èst de la comuna. Sul sèrre situat entre los rius Doire e Bertrande (noms franceses), al sud, son los vialatges : Sant Cirgue de Malbèrt, Malbèrt (Malvèrc ?), dos vialatges plan pichons, e Bourcenac, pus important. Sul replanat situat entre Bertrande e lo riu de Sèrre, son situats los vialatges de Sèrres, del Batut e de L'Hôpital; sus dos tròces de replanats reliats al segond, son plaçats Tremont, d'una part, Laveissière e Rouffilange d'autra part. Sant Cirgue es en posicion completament periferica dins la comuna. An plaçat ( a quanha epòca ?) l'ostal de comuna al vialatge important de L'Hôpital, benlèu perqué a una glèisa e qu'es pas luènh de la RD 922 (Rouffilange seriá pus central, mas lo vialatge es pus pichon e i a pas de glèisa). Pr'aquò, L'Hôpital es puslèu periferic dins la comuna.

Comunas vesinas

Thumb
Distanças e posicion relativa
Sant Cirgue de MalbèrtSant Cirgue de Malbèrt
Comuna amb 134 abitants (2000)Beça (3,0 km)
Comuna amb 1070 abitants (2000)Sant Sarnin (4,3 km)
Comuna amb 667 abitants (2000)Sant Alire (4,7 km)
Comuna amb 206 abitants (2000)Santa Alària (4,9 km)
Comuna amb 262 abitants (2000)Sanch Amanç (5,7 km)
Comuna amb 183 abitants (2000)Frais Anglars (6,0 km)

Perimètre del territòri

Remove ads

Toponimia

Sant Cirgue de Malbèrt

Las fòrmas ancianas son Parrochia Sancti Curci de Malverc, en latin, en 1350, Sanctus Ciricus de Malverco, Sanctus Ciricus de Meleto, al sègle XIV, Sanctus Ciricus de Malverto, en latin, en 1464, Sainct-Cirgue-de-Mauluere, al sègle XVI, Sainct-Cirgue-de-Malverc, en 1650, Mal-Vert, en 1670, Sainct-Cirgué, en 1679, Sainct-Chirgue, en 1685, Sainct-Siry-de-Malvere, en 1690, Saint-Cirgue, en 1728, Sainct-Cirque-de-Malverc (mapa de Cassini, a la fin del sègle XVIII) [1]. La comuna deu son nom a Sant Cirgue [2], en latin Sanctus Cyricus (Cyricus > *Cirego > *Cirgo > *Cirg > Cirgue), jove martir crestian del sègle IVen, filh de Santa Julita onorat dins la glèisa parroquiala que pòrta son nom.

Article detalhat: Ciergue e Julieta.

La dificultat es per Malbèrt, determinant de Sant Cirgue perqué i aviá un castèl (Malbèrt tresplomba Sant Cirgue, a 800 m de distància). En mai de las fòrmas ancianas per Sant Cirgue de M., que mòstran un Malverc qu'a pas res a veire amb un nom germanic en berht que seriá Malbèrt (amal + berht > Amalbèrt > Malbèrt per aferèsi) , las fòrmas per lo supausat Malbèrt son Malvertum, en 1464, Maulverc, al sègle XVI, Malvert, en 1670, Malverc, en 1703, Malbert, en 1728, Malver (mapa de Cassini, a la fin del sègle XVIII) [3]. Nos menan encara a Malverc o benlèu Malvèrc, amb evolucion de la finala en -t e, benlèu, vocalizacion de -l (*Mauvèrc). Una origina gallesa es plan possibla, ambe'l primièr element en maro-, « grand » [4], e pel segond element un nom en uerc- o uerg- (los noms de persona que començan per uerc- o uerg- mancan pas [5], mas se lo primièr element es maro-, lo segond seriá puslèu un nom comun). I a pr'aquò una autra solucion gallica, que la versemblança poiriá far apartar, perqué l'altitud del luòc es la del replanat : maro- + bergo- [6] (identic e de meteissa origina indoeuropèa que lo Berg germanic), « mont »; çò que fai causir aquela solucion es un nom sus la mapa, al nòrd-est [7], le Bois de la Montagne Haute, « lo Bòsc de la Montanha Nauta », vengut probablament d'una traduccion en latin vulgar de *Marobergo, quand lo gallés èra encara comprés. *Marobergo mena regularament a *Marovergo, * Marvergo, *Marverg e la dissimilacion, associada a l'atraccion de mal, a moment donat, completa l'evolucion. La motivacion es una cima locala de 717 m, que dona l'impression d'èsser pus nauta pr'amor de la proximitat de doás vals e de pentas fòrtas al sud, benlèu luòc d'una fortalesa antica, e que poiriá justificar lo nom.

Bourcenac

Las fòrmas ancianas son Bousenac, en 1655, Bourcenac, Brossenact, Brosenac, en 1662, Bouvariac, en 1664, Broussenac, en 1671, Borsenac, en 1674 [8]. Las atestacions van pas pro luènh dins lo passat, mas lo nom fai pensar a Bocenac (cf. l'atestacion de 1655), que Dauzat interprèta coma *Buccenus [*Buccinus ?], nom d'òme latin derivat de Buccios [cognomen], ambe'l sufixe -acum [9], latinizacion del sufixe gallés -āco(n); Delamarre vei per Bocenac lo nom gallés Buccinos, sense precisar s'es una varianta de Buccios [10]. Mas Borc- pòt èsser d'origina, amb de variantas del nom d'òme latin Borcius [11], o del nom gallés Borissos [12]. Las fòrmas escritas son pas pro ancianas per n'èsser segur, mas Borcenac èra donc benlèu una anciana granda proprietat antica.

Trémont

Las fòrmas ancianas son Mansus de Treymon, en 1464, Treynion, en 1677, Traymon, en 1679, Treymont, en 1687, Traimont (mapa de Cassini, a la fin del sègle XVIII), Trémont (mapa d'Estat major, sègle XIX) [13]. Veire Tremonts. Las fòrmas ancianas representan la primièira sillaba [trej-], graficament Traimont, amb afebliment regular de ai- pretonic en ei-. Traimont ven de Trasmonts, del latin trans e mont-, « delai los monts ». Lo vialatge es sus un replanat entre autres dos pus importants e un pauc pus nauts, çò que fai que *Entremonts, « a l'interior dels monts » [14] seriá puslèu atendut; mas las doás nocions an poscut se mesclar. Es una formacion romanica.

Rouffilange

Las fòrmas ancianas son Rofilanges, en 1650, Roffilamgas, Rouffighou, en 1655, Rouffilanges, en 1679, Roffilanges, en 1695, Roufilange (mapa de Cassini, a la fin del sègle XVIII) [15]. L'origina es benlèu un nom latin d'òme, lo cognomen *Rufilus amb lo sufixe -anica, accentuat sus la primièira sillaba; un autre cognomen latin, Rufinus conven tanben : dins *Rufinànica, la primièira n se dissimila aisadament en l. Rofilanja (nom occitan supausat) èra doncas una anciana granda proprietat antica, se lo nom es pas un transferiment.

Remove ads

Istòria

  • En 1953, la comuna de Beça venguèt independenta de Sant Cirgue [16].

Administracion

Mai d'informacions Periòde, Identitat ...
  • Davant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Sant Sarnin; es ara del canton de Naucèla.
Remove ads

Demografia

modificar « persona »
 v · d · m 		 Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 241, totala: 244
179318001806182118311836184118461851
1 048 818 1 303 1 314 1 471 1 342 1 375 1 370 1 329
185618611866187218761881188618911896
1 324 1 230 1 220 1 154 1 154 1 154 1 031 1 009 905
190119061911192119261931193619461954
904 797 843 746 697 615 616 657 400
196219681975198219901999200620072008
357
 335
 302
 238
 232
 226
 Cercar
 215
 220
224
20092010
225
229		 227
231
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008

Remove ads

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Véser tanben

Ligams extèrnes

Nòtas e referéncias

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads
Remove ads