Sant Liòns

Sant Liònç^[1][2] o Sant Luònç^{[3] [4] [5]} o encara Sant Liònç de Leveson (Saint-Léons en francés) es una comuna roergassa situada dins lo departament d'Avairon e la region d'Occitània, ancianament de Miègjorn-Pirenèus.

Vilatge d'Occitània

Sant Liòns Saint-Léons
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Lo castèl de Sant Liòns.
Armas
Geografia fisica
Coordenadas	44° 12′ 59″ N, 2° 59′ 12″ E
Superfícia	32,89 km²
Altituds  · Maximala  · Mejana  · Minimala	981 m 780 m 506 m
Geografia politica
País	Roergue  Guiana
Estat	França
Region 76	Occitània
Departament 12	Avairon
Arrondiment 121	Milhau
Canton 1241	Raspas e Leveson (Vesinh abans 2015)
Intercom 241200765	CC de Leveson Paralop
Cònsol	Jean-Michel Arnal (2020-2026)
Geografia umana
Populacion Populacion totala (2018)	407 ab. Evolucion de la populacion 420 ab.
Densitat	11,49 ab./km²
Autras informacions
Còde postal	12780
Còde INSEE	12238

Es lo luòc de naissença de l'entomologista Joan Enric Fabre.

Toponimia

La fòrma Sant Luònç nòta la diftongacion de la ò en [uò], caracteristica del sotadialècte roergat.

Geografia

Lo vilatge se situa al limit del Causse Roge e de Leveson, en la val de Musa a l'èst del departament d'Avairon.

Comunas a l'entorn.

Etimologia

Lo nom de Sant Liònç es dedicat a Leontius, bisbe de Bordèu que s'i anèt recaptar al s. VI.

Istòria

• Preistòria: La preséncia umana dins la comuna es atestada per d'artefactes neolitiques dempuèi lo Rodesenc (de - 3300 a - 2400 ans abans la nòstra èra), mercés a alsescavaments faits al sègle XIXe per Emili Cartalhac.
• L'istòria de Sant-Léons foguèt estudiada principalament per Albert Carrièra, en la siá Monografia de Sant Liòns^[6]. Qualques informacions complementàrias foguèron aportadas pel numèro de Sauvegarde du Rouergue^[7] consagrat al vilatge.

Lo vilatge de Sant Liòns es atestat dempuèi lo sègle IX. Portava alavetz lo nom de Noviliacum. Al sègle X lo luòc es donat al monastèri de Vabres, puèi al sègle XIe passa jos la dependéncia de l'abadiá de Sant-Victor de Marselha. Lo prior del monastèri bénédictin "Sant Pèire e Sant Leonci" èra al cap d'un territòri que cobrissiá las actualas municipalitats de Sant Liòns e Sent Laurenç de Leveson. Fins a la Revolucion Francesa, lo senhor féodal es doncas lo prior del monastèri. Dotze fraires compausavan la comunitat bénédictina. Entre eles, lo cambrièr, lo sacristan e lo pitancièr avián de prètzfaches particulars e gausissián de revenguts suplementaris. Pendent l'Edat mejana, lo nom de "Sant Pèire de Noviliacum" desapareis al benefici d'aquel de Sant Leonci / Sant Liònç. Lo periòde de prosperitat de Roergue (mitat de sègle XV - mitat del sègle XVIe) es atestat per la preséncia de polidas bastissas talas que lo castèl dels priors, dich "de Sant Martin" (mitat del sègle XV), e los ostals de torreta d'escalièr fòra d'òbra e de fenèstras de traversièrs. A aquela epòca, lo prior ven comendatari : demòra pas pus a Sant Liòns, e los fraires causisson un d'entre eles coma prior clastral. Las guèrras de religion tòcan particularament Sant Liòns, ont lo prior laic passa al protestantisme e transforma lo monastèri en plaça fòrta. En 1580, los catòlics assetjant Sant-Léons, canonan e afogan lo vilatge, lo sieu castèl e lo sieu monastèri. Los vestigis actuals del monastèri correspondon aperaquí a son estat d'après 1580. En 1739, lo conselh del Rei decidís de secularizar Sant Victor de Marselha e los sieus priorats. La comunitat religiosa de Sant Liòns ven un capítol de canonges, e lo prior es alara nomenat dirèctament pel rei. Los canonges daissan pauc a pauc lo vilatge. En 1789, un sol d'entre eles residís a Sant Liòns, e la venda dels bens eccésiastiques coma bens nacionals sembla d'aver pas levat de contestations màgers ; tant mai que los notables locals ne son los principals beneficiaris. L'anciana senhoriá ven cap de-luòc de comuna e comuna. Es en 1869 que los abitants de Sent Laurenç de Leveson obtengan la creacion de sa pròpria comuna. Sant Liòns coneguèt son apogèu demografica al sègle XIXe e foguèt puèi tocat per l'exòdi rural. Las grandas fièiras de bestial an declinadas e desaparegudas, los comèrcis an barrats e las residéncias secondàrias se son multiplicadas Un vam novèl pel vilatge es ligat a la dubertura de Micropolis, e a la proximitat de la sortida de l'A 75.

Galariá

• 
  Puntas de sageta del Neolitic – Museum de Tolosa
• 
  Glèisa de Sant Liòns
• 
  Ostal natal d’Enric Fabre
• 
  Sant Liòns

Administracion

Lista dels cònsols successius

Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
mai de 2020	2026	Jean-Michel Arnal		retirat de quadre
mai de 2011	2020	Hubert Seiter		retirat de l'ensenhament
març de 2008	abrial de 2011 (demission)	Olivier Monteillet
març de 2001	2008	Jean-Claude Rodier
	2001
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »  v · d · m  Evolucion demografica Populacion comunala actuala (2013): 378, totala: 386
1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
1 411	1 390	1 952	2 042	1 269	1 244	1 287	1 378	1 364
1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
1 255	1 942	1 181	721	733	708	692	637	567
1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
534	503	501	413	400	387	401	387	364
1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2008
298	291	306	308	288	301	337	340	347 357
2009	2010
355 365	363 373
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE Evolucion de la populacion 1962-2008

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

• Joan Enric Fabre

Veire tanben

• Comunas d'Avairon

Ligams extèrnes