Segond principi de la termodinamica

Lo segond principi de la termodinamica es una lèi fondamentala de la termodinamica. A conegut divèrsei formulacions dins lo corrent dau sègle XIX definidas per Émile Clapeyron (1834), Rudolf Clausius (1850), lord Kelvin (1851), Ludwig Boltzmann (1873) e Max Planck (1878). Permet de depintar la variacion de l'entropia durant una transformacion segon la relacion seguenta :

${\displaystyle \Delta S_{\mathrm {globala} }=S_{\mathrm {creacion} }=\Delta S_{\mathrm {sist} }+\Delta S_{\mathrm {ext} }\geq 0~}$

• ${\displaystyle \Delta S_{\mathrm {globala} }}$ es la variacion globala de l'entropia.
• ${\displaystyle S_{\mathrm {creada} }}$ es l'entropia creada dins lo corrent de la transformacion.
• ${\displaystyle \Delta S_{\mathrm {sist} }}$ es la variacion de l'entropia dau sistèma estudiat.
• ${\displaystyle \Delta S_{\mathrm {ext} }}$ es la variacion de l'entropia dau mitan exterior.

Liames intèrnes

• Termodinamica.

Bibliografia