Sent Blancat (Comenge)

Sent Blancat ^{[1],[2],[3],[4]} (Saint-Plancard en francés) qu'ei ua comuna gascoa de Comenge, situada en eth departament dera Hauta Garona e era region d'Occitània, ancianament de Miègjorn-Pirenèus.

Pels articles omonims, vejatz Sent Blancat.

Vilatge d'Occitània

Sent Blancat Saint-Plancard
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa de Sent Blancat.
Armas
Geografia fisica
Coordenadas	43° 10′ 16″ N, 0° 34′ 30″ E
Superfícia	16,09 km²
Altituds  · Maximala  · Mejana  · Minimala	530 m 380 m 349 m
Geografia politica
País	Gasconha Comenge
Estat	França
Region 76	Occitània
Departament 31	Nauta Garona
Arrondiment 312	Sent Gaudenç
Canton 3122	Sent Gaudenç (Montrejau abans 2015)
Intercom 243100641	CC de Còr e Costalats de Comenge
Cònsol	Marie-Hélène Fontaneau (2020-2026)
Geografia umana
Populacion Populacion totala (2018)	371 ab. Evolucion de la populacion 377 ab.
Densitat	22 ab./km²
Autras informacions
Gentilici	Saint-Plancardais (en francés)
Còde postal	31580
Còde INSEE	31513

Geografia

Comunas a l'entorn.

Perimètre deth territòri

Comunas confrontantas de Sent Blancat

Casarilh e Tamborés		Era Arròca
Lecuçan, Vièlanava de Lecuçan
Sedelhac	Lodet	Eth Cunh

Toponimia

Eth nom qu'es atestat Sancto Blancato en 1291 ^[5].
Segon Dauzat e Rostaing, ara seguida de Longnon, Sent Blancat que representaré Pancratius, martir a Roma deth temps de Dioclecian ^[6],[7]. En realitat, i a pas cap de dobte : Sanctus Pancratius qu'ei eth dedicatari dera glèisa e Brancat es ua fòrma occitanoromanica plan près de Blancat.
Negre que considèra tanben Sent Blancat representa er agionime Pancratius^[8].

Istòria

Pendent er Ancian Regime, Sent Blancat qu'èra de Nebosan, dera diocèsi de Comenge e dera senescaucia de Tolosa. Eth vocable dera glèisa qu'ei Sent Blancat (< Pancratius). Tanlèu 1790, Sent Blancat qu'èra deth canton de Montrejau. Eth nom revolucionari qu'èra Vallon-Libre en l’an II ^[9].

Administracion

Lista deths cònsols successius

Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
2020	(2026)	Marie-Hélène Fontaneau
març de 2008	2020	Alfred Mallet	divèrs esquèrra	artesan
genièr de 2005	2008	Marie-Hélène Fontaneau
març de 2001	deceme de 2004	Georges Cointre
	2001
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

• Abans era refòrma cantonau de 2014, aplicada en 2015, era comuna qu'èra deth canton de Montrejau; qu'es ara deth canton de Sent Gaudenç.

Demografia

modificar « persona »  v · d · m  Evolucion demografica Populacion comunala actuala (2013): 354, totala: 361
1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
1 050	1 044	1 022	1 137	1 236	1 237	1 148	1 155	1 179
1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
1 208	1 165	1 144	1 064	1 055	955	886	287	263
1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
815	768	735	641	637	623	605	559	541
1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2008
565	475	401	476	452	372	384	383	383 388
2009	2010
378 384	374 381
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE Evolucion de la populacion 1962-2008

• Eras donadas de 1891 e 1896 qu'interrògan. Que son contemporanèas d'ua auça enòrma de Lodet, tanben d'ua auça de Sedelhac e autas perturbacions.
• En 2018 la populacion èra de 371 abitants e la densitat èra de 23,06 ab/km².

Lòcs e monuments

• 
  Entrada sus l'anciana RN 633.
• 
  Ath hons, era capèra Sent Joan deras Vinhas.
• 
  Paisatge.
• 
  Sava.
• 
  Sava.
• 
  Capèra Sent Joan deras Vinhas.
• 
  Paisatge despuish era capèra.
• 
  Er ostau de comuna.
• 
  Era glèisa.
• 
• 
  Estatua de Sent Ròc.
• 
  Monument.
• 
  Monument aths mòrts.
• 
  Lavader.

Clicatz sus una vinheta per l’agrandir.

Personalitats ligadas damb era comuna

Georges Fouet, arqueolog
Louis Saint-Blancat, pintre

Véser tanben

• Comunas de Nauta Garona

Bibliographia

(fr) Jean Laffargue et Georges Fouet, Peintures romanes. Vestiges gallo-romains à Saint-Plancard (Haute- Garonne). Préface de Paul Deschamps. Toulouse, Edouard Privat, 1948

Ligams extèrnes