ਕੇਟੋਜਨਿਕ ਖੁਰਾਕ

ਕੇਟੋਜੈਨਿਕ ਖੁਰਾਕ ਇੱਕ ਉੱਚ ਚਰਬੀ, ਲੋੜੀਂਦੀ ਪ੍ਰੋਟੀਨ, ਘੱਟ ਕਾਰਬੋਹਾਈਡਰੇਟ ਦੀ ਖੁਰਾਕ ਹੈ। ਜੋ ਦਵਾਈ ਵਿੱਚ ਮੁਲ ਤੌਰ ਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਨਿਯੰਤਰਣ (ਮੁਸ਼ਕਲ) ਮਿਰਗੀ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਖੁਰਾਕ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਕਾਰਬੋਹਾਈਡਰੇਟ ਦੀ ਬਜਾਏ ਚਰਬੀ ਨੂੰ ਸਾੜਨ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕਰਦੀ ਹੈ।।ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਭੋਜਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਾਰਬੋਹਾਈਡਰੇਟ ਗਲੂਕੋਜ਼ ਵਿਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਫਿਰ ਸਰੀਰ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਲਿਜਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗ ਦੇ ਕਾਰਜਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਜੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਕਾਰਬੋਹਾਈਡਰੇਟ ਖੁਰਾਕ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਜਿਗਰ ਚਰਬੀ ਨੂੰ ਚਰਬੀ ਐਸਿਡ ਅਤੇ ਕੇਟੋਨ ਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਬਦਲਦਾ ਹੈ। ਕੇਟੋਨ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਗਲੂਕੋਜ਼ ਨੂੰ energyਰਜਾ ਦੇ ਸਰੋਤ ਵਜੋਂ ਬਦਲ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।।ਖੂਨ ਵਿੱਚ ਕੀਟੋਨ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਇੱਕ ਉੱਚਾ ਪੱਧਰ, ਇੱਕ ਰਾਜ ਜਿਸ ਨੂੰ ਕੇਟੋਸਿਸ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਮਿਰਗੀ ਦੇ ਦੌਰੇ ਦੀ ਬਾਰੰਬਾਰਤਾ ਵਿੱਚ ਕਮੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ।^[1] ਮਿਰਗੀ ਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗਦੇ ਅੱਧੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਜਵਾਨ ਲੋਕਾਂ ਨੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਖੁਰਾਕ ਦੇ ਕੁਝ ਰੂਪਾਂ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਦੌਰੇ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਅੱਧ ਤੱਕ ਘਟ ਗਈ, ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਖੁਰਾਕ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰਨ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵੀ ਜਾਰੀ ਹੈ।^[2] ਕੁਝ ਸਬੂਤ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮਿਰਗੀ ਵਾਲੇ ਬਾਲਗਾਂ ਨੂੰ ਖੁਰਾਕ ਤੋਂ ਲਾਭ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਕਿ ਇੱਕ ਘੱਟ ਸਖਤ ਨਿਯਮ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸੋਧੀ ਗਈ ਐਟਕਿਨਜ਼ ਖੁਰਾਕ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਹੈ। ਸੰਭਾਵਿਤ ਮਾੜੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਕਬਜ਼, ਉੱਚ ਕੋਲੇਸਟ੍ਰੋਲ, ਵਿਕਾਸ ਦਰ ਹੌਲੀ, ਐਸਿਡੋਸਿਸ ਅਤੇ ਗੁਰਦੇ ਦੇ ਪੱਥਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ।^[3]

ਪਿਸ਼ਾਬ ਵਿੱਚ ਕੀਟੋਨ ਲਾਸ਼ਾਂ ਦੀ ਜਾਂਚ

ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਿਰਗੀ ਲਈ ਅਸਲ ਇਲਾਜ ਸੰਬੰਧੀ ਖੁਰਾਕ ਸਰੀਰ ਦੇ ਵਾਧੇ ਅਤੇ ਮੁਰੰਮਤ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਪ੍ਰੋਟੀਨ, ਅਤੇ ਉਮਰ ਅਤੇ ਉਚਾਈ ਲਈ ਸਹੀ ਭਾਰ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦੀਆਂ ਕੈਲੋਰੀ^{[Note 1]} ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ।1920 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਿਰਗੀ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਕਲਾਸਿਕ ਉਪਚਾਰਕ ਕੀਟੋਜਨਿਕ ਖੁਰਾਕ ਵਿਕਸਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।ਅਤੇ ਅਗਲੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੀ ਵਿਆਪਕ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਪਰੰਤੂ ਇਸ ਦੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਐਂਟੀਸਕਨਵੁਲਸੈਂਟ ਦਵਾਈਆਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਨਾਲ ਘੱਟ ਗਈ। ਇਸ ਕਲਾਸਿਕ ਕੇਟੋਜੈਨਿਕ ਖੁਰਾਕ ਵਿੱਚ ਚਰਬੀ ਦੇ ਭਾਰ ਦੁਆਰਾ ਮਿਲਾਏ ਪ੍ਰੋਟੀਨ ਅਤੇ ਕਾਰਬੋਹਾਈਡਰੇਟ ਦਾ 4: 1 ਅਨੁਪਾਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਉੱਚ-ਕਾਰਬੋਹਾਈਡਰੇਟ ਵਾਲੇ ਭੋਜਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਟਾਰਚ ਫਲ ਅਤੇ ਸਬਜ਼ੀਆਂ, ਰੋਟੀ, ਪਾਸਤਾ, ਅਨਾਜ, ਅਤੇ ਚੀਨੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਚਰਬੀ ਵਾਲੇ ਉੱਚੇ ਭੋਜਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਗਿਰੀਦਾਰ, ਕਰੀਮ ਅਤੇ ਮੱਖਣ ਦੀ ਖਪਤ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।^[1] ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਖੁਰਾਕ ਚਰਬੀ ਅਣੂਆਂ ਨਾਲ ਬਣੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਲੰਬੀ-ਚੇਨ ਟ੍ਰਾਈਗਲਾਈਸਰਾਈਡਜ਼ (ਐਲਸੀਟੀ) ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ।ਹਾਲਾਂਕਿ, ਮਾਧਿਅਮ-ਚੇਨ ਟ੍ਰਾਈਗਲਾਈਸਰਾਈਡਜ਼ (ਐਮਸੀਟੀਜ਼) - ਐਲਟੀਸੀ ਨਾਲੋਂ ਛੋਟਾ ਕਾਰਬਨ ਚੇਨ ਵਾਲੇ ਫੈਟੀ ਐਸਿਡ ਤੋਂ ਬਣੇ - ਵਧੇਰੇ ਕੇਟੋਜਨਿਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।ਐਮਸੀਟੀ ਕੇਟੋਜੈਨਿਕ ਖੁਰਾਕ ਵਜੋਂ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਕਲਾਸਿਕ ਖੁਰਾਕ ਦਾ ਇੱਕ ਰੂਪ, ਨਾਰੀਅਲ ਤੇਲ ਦਾ ਇੱਕ ਰੂਪ ਵਰਤਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਐਮਸੀਟੀ ਵਿੱਚ ਭਰਪੂਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਲਗਭਗ ਅੱਧੀ ਕੈਲੋਰੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਲਈ।।ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਖੁਰਾਕ ਦੇ ਇਸ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਘੱਟ ਸਮੁੱਚੀ ਚਰਬੀ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ, ਕਾਰਬੋਹਾਈਡਰੇਟ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਟੀਨ ਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਅਨੁਪਾਤ ਖਾਧਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।ਜਿਸ ਨਾਲ ਭੋਜਨ ਦੀਆਂ ਵਿਕਲਪਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਕਿਸਮ ਦੀ ਆਗਿਆ ਮਿਲਦੀ ਹੈ।^[4][5]

1994 ਵਿਚ, ਹਾਲੀਵੁੱਡ ਨਿਰਮਾਤਾ ਜਿਮ ਅਬ੍ਰਾਹਮਸ, ਜਿਸ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਦੀ ਗੰਭੀਰ ਮਿਰਗੀ ਖੁਰਾਕ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਨੇ ਖੁਰਾਕ ਦੀ ਥੈਰੇਪੀ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਕੇਟੋਜਨਿਕ ਥੈਰੇਪੀਆਂ ਲਈ ਚਾਰਲੀ ਬੁਨਿਆਦ ਬਣਾਈ. ਪ੍ਰਚਾਰ ਵਿੱਚ ਐਨ ਬੀ ਸੀ ਦੇ <i id="mwPQ">ਡੇਟਲਾਈਨ</i> ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਅਤੇ . . . ਪਹਿਲਾਂ ਕਰੋ ਕੋਈ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ (1997), ਇੱਕ ਮੇਅਰਲ ਸਟਰਿਪ ਸਟਾਰ - ਦੁਆਰਾ -ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਫਿਲਮ . ਫਾਉਂਡੇਸ਼ਨ ਨੇ ਇੱਕ ਖੋਜ ਅਧਿਐਨ ਨੂੰ ਸਪਾਂਸਰ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ — 1996 ਵਿੱਚ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ — ਨੇ ਖੁਰਾਕ ਵਿੱਚ ਨਵੇਂ ਵਿਗਿਆਨਕ ਦਿਲਚਸਪੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ।^[1]

ਕੇਟੋਜੈਨਿਕ ਖੁਰਾਕ ਲਈ ਸੰਭਾਵਤ ਉਪਚਾਰ ਸੰਬੰਧੀ ਅਨੇਕਾਂ ਵਾਧੂ ਤੰਤੂ ਵਿਗਿਆਨ ਸੰਬੰਧੀ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਲਈ ਅਧਿਐਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ: ਅਲਜ਼ਾਈਮਰ ਰੋਗ, ਐਮੀਯੋਟ੍ਰੋਫਿਕ ਲੇਟ੍ਰਲ ਸਕਲਰੋਸਿਸ, ਸਿਰ ਦਰਦ, ਨਿurਰੋਟ੍ਰੌਮਾ, ਦਰਦ, ਪਾਰਕਿੰਸਨ ਰੋਗ ਅਤੇ ਨੀਂਦ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ।^[6]

ਮਿਰਗੀ

ਮਿਰਗੀ ਇੱਕ ਸਟਰੋਕ ਦੇ ਬਾਅਦ ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਤੰਤੂ ਵਿਗਿਆਨਕ ਵਿਗਾੜ ਹੈ,^[7] ਲਗਭਗ 50 ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰਦਾ ਹੈ   ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਦੇ ਮਿਲੀਅਨ ਲੋਕ।^[8] ਇਸਦੀ ਪਛਾਣ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਵਿਅਕਤੀ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਵਾਰ ਵਾਰ, ਨਿਰਵਿਘਨ ਦੌਰੇ ਪੈਂਦੇ ਹਨ।ਇਹ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦ cortical ਦਿਮਾਗ਼ ਦਾ ਤੰਤੂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅੱਗ, hypersynchronously ਤੇ ਦੋਨੋ, ਜੋ ਆਮ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਫੰਕਸ਼ਨ ਦੇ ਆਰਜ਼ੀ ਰੁਕਾਵਟ ਨੂੰ ਮੋਹਰੀ। ਇਹ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਉਦਾਹਰਣ ਲਈ, ਮਾਸਪੇਸ਼ੀਆਂ, ਇੰਦਰੀਆਂ, ਚੇਤਨਾ, ਜਾਂ ਸੁਮੇਲ. ਦੌਰਾ ਫੋਕਲ (ਦਿਮਾਗ ਦੇ ਇੱਕ ਹਿੱਸੇ ਤੱਕ ਸੀਮਤ) ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਆਮ ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ (ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ ਤੇ ਫੈਲਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਚੇਤਨਾ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ)। ਮਿਰਗੀ ਕਈ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ; ਕੁਝ ਰੂਪਾਂ ਨੂੰ ਮਿਰਗੀ ਦੇ ਸਿੰਡਰੋਮ ਵਿੱਚ ਸ਼੍ਰੇਣੀਬੱਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਮਿਰਗੀ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਵਾਲਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (ਇਲਾਜ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਨਹੀਂ) ਜਦੋਂ ਦੋ ਜਾਂ ਤਿੰਨ ਐਂਟੀਕਨਵੌਲਸੈਂਟ ਦਵਾਈਆਂ ਇਸ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਣ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਤਕਰੀਬਨ 60% ਮਰੀਜ਼ ਆਪਣੀ ਮਿਰਗੀ ਦੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਨੂੰ ਉਹ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਦਵਾਈ ਨਾਲ ਵਰਤਦੇ ਹਨ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਲਗਭਗ 30% ਨਸ਼ਿਆਂ ਨਾਲ ਨਿਯੰਤਰਣ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਜਦੋਂ ਦਵਾਈਆਂ ਅਸਫਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਦੂਜੇ ਵਿਕਲਪਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿਰਗੀ ਦੀ ਸਰਜਰੀ, ਵੀਗਸ ਨਸਾਂ ਦੀ ਉਤੇਜਨਾ, ਅਤੇ ਕੇਟੋਜਨਿਕ ਖੁਰਾਕ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਕੇਟੋਜੇਨੀਕ ਖੁਰਾਕ ਦਾ ਇੱਕ ਮੁੱਖ ਧਾਰਾ ਖੁਰਾਕ ਥੈਰੇਪੀ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਸਫਲਤਾ ਪੈਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਮੁੱਖ ਧਾਰਾ ਦੇ ਵਰਤਣ ਦੇ ਕਮੀ ਨੂੰ ਹਟਾਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਵਰਤ ਰੀੜ ਮਿਰਗੀ ਹੈ।^{[Note 2]} ਹਾਲਾਂਕਿ 1920 ਅਤੇ '30 ਦੇ ਦਹਾਕੇ 'ਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਸੀ, ਇਸ ਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਹੱਦ ਤਕ ਨਵੀਂ ਐਂਟੀਸਕਨਵੋਲਸੈਂਟ ਡਰੱਗਜ਼ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।^[1] ਮਿਰਗੀ ਨਾਲ ਪੀੜਤ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਵਿਅਕਤੀ ਦਵਾਈਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਦੌਰੇ ਨੂੰ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਨਿਯੰਤਰਣ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, 20-30% ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਅਜਿਹੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।^[9] ਇਸ ਸਮੂਹ ਲਈ, ਅਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ, ਖੁਰਾਕ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਮਿਰਗੀ ਦੇ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਭੂਮਿਕਾ ਪਾਇਆ।^[10]