ਗੁਰੂਤਾ ਖਿੱਚ

ਗੁਰੂਤਾ ਖਿੱਚ ਜਾਂ ਗੁਰੁਤਾਕਰਸ਼ਣ ਇੱਕ ਕੁਦਰਤੀ ਵਰਤਾਰਾ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਦੁਆਰਾ ਸਾਰੀਆਂ ਭੌਤਿਕ ਵਸਤੂਆਂ ਇੱਕ-ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਆਕਰਸ਼ਿਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਵਸਤਾਂ ਨੂੰ ਭਾਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਉੱਤੇ ਤਲ ਉੱਤੇ ਡਿੱਗਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਗੁਰੁਤਾਕਰਸ਼ਣ, ਬਿਜਲਈ, ਪਰਮਾਣੁ ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਕਮਜੋਰ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਕੁਦਰਤ ਦੀਆਂ ਚਾਰ ਬੁਨਿਆਦੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਗੁਰੁਤਾਕਰਸ਼ਣ ਇਕੋ-ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ, ਜੋ ਹਰ ਵਸਤੂ ਨੁੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਆਧੁਨਿਕ ਵਿਗਿਆਨ 'ਚ ਇਸ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਸਹੀ ਵਿਆਖਿਆ ਆਈਨਸਟਾਈਨ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਜਨਰਲ ਰਿਲੇਟੀਵਿਟੀ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਜਿਸਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਗੁਰੁਤਾਕਰਸ਼ਣ, ਜੜ ਵਸਤਾਂ ਦੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਦੇ ਕਾਰਨ ਅੰਤਰਿਕਸ਼-ਸਮੇਂ (space-time) ਦੇ ਟੇਢੇਪਣ ਦੀ ਇੱਕ ਨਤੀਜਾ ਹੈ।

ਇੱਕ ਚੀਜ਼ ਦੇ ਦਰਵਿਅਮਾਨ ਵਲੋਂ ਅੰਤਰਿਕਸ਼-ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਕਿਤੇ ਵਿਰੂਪਣ ਦਾ ਦੋ ਆਯਾਮੀ ਸਾਦ੍ਰਸ਼ਿਅ

ਤਸਵੀਰ:Sir।saac Newton (1643-1727).jpg

ਸਰ ਆਇਜੈਕ ਨਿਊਟਨ ਨੇ ਗੁਰੁਤਾਕਰਸ਼ਣ ਦੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ

ਇਹ ਖਿੱਚ ਗ੍ਰਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਉੱਤੇ ਰੱਖਦੀ ਹੈ।

ਗੁਰੁਤਾਕਰਸ਼ਣ ਪਦਾਰਥ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਵੱਲ ਆਕ੍ਰਿਸ਼ਟ ਹੋਣ ਦੀ ਪ੍ਰਵ੍ਰਤੀ ਹੈ। ਗੁਰੁਤਾਕਰਸ਼ਣ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਕੋਈ ਗਣਿਤੀਏ ਨਿਯਮ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਆਇਜਕ ਨਿਊਟਨ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਜੋ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਠੀਕ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਗੁਰੁਤਾਕਰਸ਼ਣ ਸਿੱਧਾਂਤ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਪਾਦਨ ਕੀਤਾ। ਨਿਊਟਨ ਦੇ ਸਿੱਧਾਂਤ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਅਲਬਰਟ ਆਈਨਸਟਾਈਨ ਦੁਆਰਾ ਸਾਪੇਖਤਾ ਸਿਧਾਂਤ ਵਲੋਂ ਬਦਲਾ ਗਿਆ।