ਗੁਰੂ ਮਾਨਿਓ ਗ੍ਰੰਥ

ਗੁਰੂ ਮਾਨਿਓ ਗ੍ਰੰਥ 10ਵੇਂ ਸਿੱਖ ਗੁਰੂ, ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ (1666-1708) ਦੇ ਆਪਣੇ ਅਕਾਲ ਚਲਾਣੇ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਕਥਨ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਵਜੋਂ ਪਵਿੱਤਰ ਗ੍ਰੰਥ ਆਦਿ ਗ੍ਰੰਥ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮਨੁੱਖੀ ਗੁਰੂਆਂ ਦੀ ਲੜੀ ਖਤਮ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ, ਇਹ ਹੁਣ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦਾ ਕੇਂਦਰੀ ਪਵਿੱਤਰ ਗ੍ਰੰਥ ਹੈ, ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਸਦੀਵੀ ਜੀਵਤ ਗੁਰੂ ਹੈ। ਇਹ ਸਿੱਖ ਪੂਜਾ ਦਾ ਕੇਂਦਰੀ ਸਥਾਨ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਦਸ ਸਿੱਖ ਗੁਰੂਆਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਏ ਸਿਰਜਣਹਾਰ ਦੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਨੂੰ ਧਾਰਨ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ - ਦਸ ਰੂਪਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਆਤਮਾ। ^[1]

ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ (ਭਾਵ 'ਉਦਘਾਟਨ ਸਮਾਰੋਹ')। ਇੱਕ ਉਦਾਸੀ ਸਾਧ ਭੋਮਨ ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਤੋਂ ਫਰੈਸ਼ਕੋ। ਲਗਭਗ 1910

ਆਪਣੇ ਸ਼ਬਦ "ਗੁਰੂ ਮਾਨਿਓ ਗ੍ਰੰਥ" ਨਾਲ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਆਦਿ ਗ੍ਰੰਥ ਨੂੰ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਜੋਂ ਸਦੀਵੀ ਸਿੱਖ ਗੁਰੂ ਵਜੋਂ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ।

20 ਅਕਤੂਬਰ 1708 ਨੂੰ ਨਾਂਦੇੜ (ਮੌਜੂਦਾ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਵਿੱਚ) ਦੀ ਘਟਨਾ, ਜਦੋਂ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਆਦਿ ਗ੍ਰੰਥ ਨੂੰ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦੇ ਗੁਰੂ ਵਜੋਂ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ, ਇੱਕ ਚਸ਼ਮਦੀਦ ਗਵਾਹ ਨਰਬੁੱਦ ਸਿੰਘ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਭੱਟ ਵਹੀ (ਬਾਰਡ ਦੀ ਪੋਥੀ) ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।^{[2][3][4] [5]} ਅਕਤੂਬਰ 2008 ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਗੁਰਗੱਦੀ ਦੇ ਤੀਸਵੇਂ ਸਾਲ ਵਜੋਂ ਮਨਾਇਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਦੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵੱਡੇ ਜਸ਼ਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ^[6] ਨਾਂਦੇੜ ਨੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਸੇ ਸਾਲ ਤਖ਼ਤ ਸ੍ਰੀ ਹਜ਼ੂਰ ਸਾਹਿਬ ਵਿਖੇ ਸਾਲ ਭਰ ਦੇ ਸਮਾਗਮ ਦੇਖੇ।^[7]