ਫ਼ਸਲ ਪੈਦਾਵਾਰ (ਖੇਤੀ ਉਤਪਾਦਨ)

ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਵਿੱਚ, ਫਸਲ ਉਪਜ ਜਾਂ ਫਸਲ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ (ਜਿਸਨੂੰ "ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਆਉਟਪੁੱਟ" ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਵਿੱਚ ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਕਾਸ਼ਤ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਯੂਨਿਟ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਫਸਲ ਦੇ ਉਪਜ ਅਤੇ ਪੌਦੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਬੀਜ ਪੈਦਾਵਾਰ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਜੇ ਹਰੇਕ ਬੀਜੇ ਹੋਏ ਇੱਕ ਬੀਜ ਲਈ ਤਿੰਨ ਬੀਜਾਂ ਦੀ ਕਟਾਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਦਰਜਾ ਪ੍ਰਾਪਤ, ਨਤੀਜਾ ਫਸਲ ਉਪਜ 1: 3 ਹੈ)। ਚਿੱਤਰ, 1: 3 ਨੂੰ ਐਗਰੀਨੌਇਮਿਸਟਸ ਦੁਆਰਾ ਮਨੁੱਖੀ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਲਈ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਤਿੰਨ ਬੀਜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਲਾਉਣਾ ਸੀਜ਼ਨ ਲਈ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਰੱਖਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਬਾਕੀ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਉਤਪਾਦਕ ਦੁਆਰਾ ਖਪਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਾਂ ਇੱਕ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਲਈ ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੇ ਫੀਡ ਲਈ। ਵਾਧੂ ਬੱਚਤ, ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਅਤੇ ਰੱਖੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਿਸਾਨ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਭੌਤਿਕ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਸੁੱਖ-ਸਹੁਲਤ ਵਧਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ, ਵਧੀਆ ਤਣਾਅ, ਬਿਹਤਰ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਸਿਹਤ, ਅਤੇ ਬਿਹਤਰ, ਵਧੇਰੇ ਪ੍ਰਭਾਵੀ ਕੰਮ ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਜਾਨਵਰ ਜਾਨਵਰਾਂ ਅਤੇ ਘੋੜਿਆਂ ਵਾਲੇ ਡੱਡੂ - ਨੂੰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਖਾਦ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮਿੱਟੀ ਨੇ ਕਿਸਾਨ ਦੇ ਬੋਝ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਫਸਲ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਉਦਯੋਗ ਅਤੇ ਵਪਾਰ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖਾਲੀ ਕਰਨ ਲਈ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ। ਇਸਦੇ ਬਦਲੇ, ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੇ ਗਠਨ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ^{[ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ]}

ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੇ ਗਠਨ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਗੈਰ-ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਭੋਜਨ ਦੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਦੀ ਵਧੀ ਮੰਗ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਨ ਦੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਇੱਛਾ ਇਸਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ, ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਅਗਵਾਈ (ਅੱਗੇ) ਨਵੀਨਤਾ, ਵਧੇਰੇ ਗੰਤਿਕ ਖੇਤੀ, ਨਵੀਆਂ ਅਤੇ / ਜਾਂ ਸੁਧਾਰੀ ਖੇਤੀ ਉਪਜਾਂ ਦੀ ਮੰਗ / ਸਿਰਜਣਾ, ਅਤੇ ਬਿਹਤਰ ਬੀਜਾਂ ਦੀ ਖੋਜ, ਜੋ ਫਸਲ ਉਪਜ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ ਗੈਰ-ਖੇਤੀ (ਸ਼ਹਿਰ) ਦੇ ਮਾਰਕੀਟ ਲਈ ਵਧੇਰੇ ਭੋਜਨ ਲਿਆ ਕੇ ਆਪਣੀ ਆਮਦਨ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਕਰਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਮਾਪ

ਇਕਾਈ ਜਿਸ ਦੁਆਰਾ ਫਸਲ ਦੀ ਝਾੜ ਪ੍ਰਤੀ ਹੈਕਟੇਅਰ ਕਿਲੋਗ੍ਰਾਮ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਏਕੜ ਬਸਾਂ ਵਿੱਚ ਮਾਪਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਇਤਿਹਾਸ

ਇਤਿਹਾਸਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਹ ਕਿਹਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਅਠਾਰਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਅਨਾਜ ਪੈਦਾਵਾਰ ਵਿੱਚ ਵੱਡਾ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਫਸਲ ਰੋਟੇਸ਼ਨ ਦੇ ਤਿੰਨ ਕੋਰਸ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਅਤੇ ਬੇਕਾਰ ਚੱਕਰ ਦੇ ਨਾਲ ਧਰਤੀ ਦੀ ਇੱਕ ਤਿਹਾਈ ਹਿੱਸਾ ਹਰ ਸਾਲ ਢਹਿ-ਢੇਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਮਨੁੱਖ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ। ਭੋਜਨ, ਅਤੇ ਜਾਨਵਰ ਫੀਡ, ਉਤਪਾਦਨ।

ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਇਨਕਲਾਬ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਚਾਰ ਬ੍ਰਿਜ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਸੰਕਟ ਦੌਰਾਨ, ਚਾਰ ਵਿਕਸਤ ਟਾਊਨਸ਼ੇਂਡ ਜਾਂ "ਸੂੰਘਣ" ਟਾਊਨਸ਼ੇਂਡ ਦੁਆਰਾ 1730 ਵਿੱਚ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਚਾਰਲਸ ਟਾਊਨਸ਼ੇਂਡ ਦੁਆਰਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਚਾਰ-ਕੋਰਸ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੁਆਰਾ ਇਸਦੀ ਥਾਂ ਲੈਣ ਦੀ ਥਾਂ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਨੇ ਬੁਲਾਇਆ ਸੀ।

ਪਹਿਲੇ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਕਣਕ ਜਾਂ ਓਟਸ ਲਗਾਏ ਗਏ; ਦੂਜੇ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਜੌਹ ਜ ਓਟਸ; ਤੀਜੇ ਵਰ੍ਹੇ ਦੇ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ ਰਾਈ, ਰਾਟਬਾਗ ਅਤੇ / ਜਾਂ ਕਾਲਾ ਲਗਾਏ ਗਏ ਸਨ; ਚੌਥੇ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਸਿਲਾਈ ਬੀਜਿਆ ਗਿਆ ਪਰ ਕਟਾਈ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ. ਇਸਦੀ ਬਜਾਏ, ਭੇਡਾਂ ਨੂੰ ਝੁਕਣ ਵਾਲੀਆਂ ਫਲਾਂ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਛੱਡੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਇਹ ਸਭ ਕਰਨ ਨਾਲ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬੂਟੇ ਦੇ ਨਾਲ ਜ਼ਮੀਨ ਖਾਦ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਪੰਜਵੇਂ ਸਾਲ (ਜਾਂ ਨਵੇਂ ਘੁੰਮਾਉਣ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਸਾਲ) ਵਿੱਚ, ਚੱਕਰ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਕਣਕ ਜਾਂ ਜੌਆਂ ਦੀ ਲਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਔਸਤਨ ਇੱਕ ਤੀਹ ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ।^{[ਹਵਾਲਾ ਲੋੜੀਂਦਾ]}

ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ

• ਕਰੋਪ ਰੋਟੇਸ਼ਨ  
• ਫ਼ਸਲ ਅਸਫਲਤਾ 
• ਹਰੀ ਕ੍ਰਾਂਤੀ 
• ਦੂਜਾ ਹਰਿਤਲਾ ਕ੍ਰਾਂਤੀ 
• ਸਥਾਈ ਖੇਤੀਬਾੜੀ 
• ਉਪਜ (ਵਾਈਨ)