ਫ਼ਕੀਰ ਮੋਹਨ ਸੈਨਾਪਤੀ

ਫਕੀਰ ਮੋਹਨ ਸੇਨਾਪਤੀ ( ਉਡੀਆ : ଫକୀର ମୋହନ ସେନାପତି; 13 ਜਨਵਰੀ 1843 – 14 ਜੂਨ 1918), ਜਿਸਨੂੰ ਅਕਸਰ ਉਤਕਲ ਬਿਆਸ' ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਕਵੀ, ਪੁਨਹਿਸਾਸਫੇਰ, ਇੱਕ ਸਮਾਜਕ ਲੇਖਕ ਸੀ। er. ਉਸਨੇ ਓਡੀਆ ਦੀ ਵੱਖਰੀ ਪਛਾਣ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮੋਹਰੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ, ਇੱਕ ਭਾਸ਼ਾ ਜੋ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜ ਓਡੀਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਬੋਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸੈਨਾਪਤੀ ਨੂੰ ਓਡੀਆ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦ ਅਤੇ ਆਧੁਨਿਕ ਉੜੀਆ ਸਾਹਿਤ ਦਾ ਪਿਤਾਮਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਇੱਕ ਮੱਧਵਰਗੀ ਖੰਡਯਾਤ ^[3] ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਲਖਮਣਾ ਚਰਨ ਸੈਨਾਪਤੀ ਅਤੇ ਤੁਲਸੀ ਦੇਵੀ ਸੈਨਾਪਤੀ ਦੇ ਘਰ ਜਨਮਿਆ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਡੇਢ ਸਾਲ ਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਚੌਦਾਂ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਵੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਉਸਦੀ ਦਾਦੀ ਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦੇਖਭਾਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।

Utkala Byasa Kabi Fakir Mohan Senapati
Senapati on a 1993 stamp of India
ਮੂਲ ਨਾਮ	ଫକୀର ମୋହନ ସେନାପତି
ਜਨਮ	(1843-01-13)13 ਜਨਵਰੀ 1843 Mallikashpur, Balasore, Bengal Presidency, British India (present-day Odisha, India)
ਮੌਤ	14 ਜੂਨ 1918(1918-06-14) (ਉਮਰ 75) Balasore, Bengal Presidency, British India (present-day Odisha, India)[1] [2]
ਕਿੱਤਾ	Novelist, short story writer, poet, philosopher and social reformer
ਰਾਸ਼ਟਰੀਅਤਾ	Indian
ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕੰਮ	Rebati Six Acres and a Third Utkala Bhramanam Aatma Jibana Charita
ਦਸਤਖ਼ਤ

ਕੰਮ

ਨਾਵਲ

ਮਾਇਆਧਰ ਮਾਨਸਿੰਘ ਨੇ ਸੈਨਾਪਤੀ ਨੂੰ ਓਡੀਸ਼ਾ ਦਾ ਥਾਮਸ ਹਾਰਡੀ ਦੱਸਿਆ ਸੀ। ^[4] ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸਨੇ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਤੋਂ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ, ਕਵਿਤਾ ਲਿਖੀ, ਅਤੇ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਕਈ ਰੂਪਾਂ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਉਸਨੂੰ ਹੁਣ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਧੁਨਿਕ ਉੜੀਆ ਵਾਰਤਕ ਗਲਪ ਦੇ ਪਿਤਾ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। 1897 ਅਤੇ 1915 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਲਿਖੇ ਗਏ ਉਸਦੇ ਚਾਰ ਨਾਵਲ, ਅਠਾਰਵੀਂ ਅਤੇ ਸੁੰਦਰ ਲੜਕੇ ਦੀਆਂ ਸਦੀਆਂ ਦੌਰਾਨ ਉੜੀਸਾ ਦੀਆਂ ਸਮਾਜਿਕ-ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਸਥਿਤੀਆਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਤਿੰਨ ਨਾਵਲ, ਛਾਂ ਮਾਨ ਅਠਾ ਗੁੰਠਾ, ਮਾਮੂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਯਾਚਿਤਾ ਸਮਾਜਿਕ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਅਸਲੀਅਤਾਂ ਨੂੰ ਇਸਦੇ ਬਹੁ-ਪੱਧਰੀ ਪਹਿਲੂਆਂ ਵਿੱਚ ਖੋਜਦੇ ਹਨ, ' ਲਛਮਾ ' ਅਠਾਰਵੀਂ ਸਦੀ ਦੌਰਾਨ ਮਰਾਠਾ ਹਮਲਿਆਂ ਦੇ ਮੱਦੇਨਜ਼ਰ ਉੜੀਸਾ ਦੀਆਂ ਅਰਾਜਕਤਾਵਾਦੀ ਸਥਿਤੀਆਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਇਤਿਹਾਸਕ ਰੋਮਾਂਸ ਹੈ। ਛਾਂ ਮਾਨ ਅੱਥਾ ਗੁੰਠਾ ਪਹਿਲਾ ਭਾਰਤੀ ਨਾਵਲ ਹੈ ਜੋ ਜਾਗੀਰਦਾਰ ਦੁਆਰਾ ਬੇਜ਼ਮੀਨੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਰੂਸ ਦੇ ਅਕਤੂਬਰ ਇਨਕਲਾਬ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਜਾਂ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਮਾਰਕਸਵਾਦੀ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੇ ਉਭਰਨ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਫਕੀਰ ਮੋਹਨ ਓਡੀਆ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਸਵੈ-ਜੀਵਨੀ, " ਆਤਮਾ ਜੀਵਨ ਚਰਿਤਾ " ਦਾ ਲੇਖਕ ਵੀ ਹੈ।

ਉਸਦੀ " ਰੇਬਤੀ " (1898) ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਉੜੀਆ ਲਘੂ ਕਹਾਣੀ ਵਜੋਂ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੈ। ਇਹ ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਮਾਸੂਮ ਕੁੜੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਜਿਸਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪਛੜੇ ਉੜੀਸਾ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰੂੜੀਵਾਦੀ ਸਮਾਜ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਕਾਤਲ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਹੈਜ਼ਾ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੈ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ "ਪੇਟੈਂਟ ਮੈਡੀਸਨ", " ਡਾਕਾ ਮੁਨਸ਼ੀ ", " ਅਧਰਮ ਬਿੱਟਾ " ਆਦਿ ਹਨ।

ਪਰਿਵਾਰਿਕ ਮੈਂਬਰ

ਸੈਨਾਪਤੀ ਨੇ 1856 ਵਿੱਚ ਲੀਲਾਵਤੀ ਦੇਵੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ ਜਦੋਂ ਉਹ ਤੇਰਾਂ ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ 29 ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿੱਛੇ ਇੱਕ ਧੀ ਛੱਡ ਗਿਆ। 1871 ਦੀਆਂ ਗਰਮੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਕੁਮਾਰੀ ਦੇਈ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ, ਜਿਸਦੀ ਮੌਤ 1894 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪੁੱਤਰ ਅਤੇ ਇੱਕ ਧੀ ਛੱਡ ਗਈ ਸੀ।

ਇਹ ਵੀ ਵੇਖੋ

• ਭਾਰਤੀ ਲੇਖਕਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ