ਕੇਸਰੀ ਸ਼ਬਦ ਆਖਰਕਾਰ (ਅਰਬੀ ਰਾਹੀਂ) ਮੱਧ ਈਰਾਨੀ ਜਾ ਦੂਰ-ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਨਾਮ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਕੇਸਰ (saffron) ਮਸਾਲੇ ਲਈ ਲਗਭਗ 1200 ਈਸਵੀ ਤੋਂ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਰੰਗ ਦੇ ਨਾਮ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ, ਇਹ 14 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿਚ ਹੋਂਦ ਵਿਚ ਆਇਆ ਹੈ।

ਡੂੰਘਾ ਜਾਂ ਗੂੜ੍ਹਾ ਕੇਸਰੀ ਭਾਰਤ ਦੇ ਰੰਗ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕੇਸਰ (ਜਿਸ ਨੂੰ ਭਗਵਾ ਜਾਂ ਕੇਸਰੀ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ)।^[1][2]

ਰਾਜਸਥਾਨੀ ਵਿੱਚ ਇਸ ਰੰਗ ਨੂੰ ਕੇ-ਸੇਰ-ਈਆ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਨਾਮ ਕੇਸਰ ਤੋਂ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਕੇਸਰ ਦਾ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨੀ ਨਾਮ ਹੈ, ਜੋ ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੀ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਫਸਲ ਹੈ।

ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ, ਜੈਨ ਧਰਮ ਅਤੇ ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਭਗਵਾਂ ਨੂੰ ਭੌਤਿਕ ਜੀਵਨ ਦੇ ਪਵਿੱਤਰ ਤਿਆਗ ਨਾਲ ਜੋੜਦੇ ਹਨ।^[3][4][5]

• 
  ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਵਿਚ ਭਗਵੇ ਰੰਗ ਦਾ ਝੰਡਾ
• 
  ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦਾ ਝੰਡਾ,
• 
  ਥੇਰਾਵਦਾ ਭਿਕਸ਼ੂ ਥਾਈਲੈਂਡ ਵਿਚ
• 
  ਹਿੰਦੂ ਤਪੱਸਵੀ ਦਾ ਭਗਵਾ ਪਹਿਰਾਵਾ

ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਭਾਰਤੀ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਅੰਦੋਲਨ ਦੁਆਰਾ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ 1947 ਵਿੱਚ ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਭਾਰਤੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਝੰਡੇ ਦੇ ਤਿੰਨ ਰੰਗਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਵਜੋਂ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੁਆਰਾ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਕੇਸਰੀ, ਜੋ ਸਾਹਸ ਅਤੇ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਨੂੰ ਗੋਰੇ (ਸ਼ਾਂਤੀ ਅਤੇ ਸੱਚ) ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਭਾਰਤ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਝੰਡੇ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ ਪੱਟੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਹੁਣ ਭਾਰਤ ਹਰਾ (ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਬਹਾਦਰੀ) ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।