ਭਾਰਤ ਦੇ ਲੋਕ ਨਾਚ

ਭਾਰਤੀ ਲੋਕ ਨਾਚ, ^[1] ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੁਝ ਸਧਾਰਨ ਕਦਮ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਸੀਜ਼ਨ, ਬੱਚੇ ਦੇ ਜਨਮ, ਵਿਆਹ, ਤਿਉਹਾਰਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਮਾਜਿਕ ਮੌਕਿਆਂ ਨੂੰ ਮਨਾਉਣ ਲਈ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸਭ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਭਾਰਤੀ ਲੋਕ ਨਾਚਾਂ ਵਿੱਚ, ਮਰਦ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਵੱਖਰੇ-ਵੱਖਰੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦੇ ਹਨ; ਦੂਜਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਇਕੱਠੇ ਨੱਚਦੇ ਹਨ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਮੌਕਿਆਂ 'ਤੇ, ਨੱਚਣ ਵਾਲੇ ਸੰਗੀਤਕਾਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਵੀ ਗਾਉਣਗੇ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਨਾਚਾਂ ਵਿੱਚ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਕੀਤੇ ਪਹਿਰਾਵੇ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਢਾਂਚਾਗਤ, ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਲੋਕ ਅਤੇ ਕਬਾਇਲੀ ਨਾਚ ਮੌਜੂਦ ਹਨ, ਕਈ ਹੋਰ ਵੀ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ।

ਸੂਤਰਧਾਰੀ (సూత్రధారి) ਯਕਸ਼ਗਾਨ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅਭਿਨੇਤਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਕਈ ਕਿਰਦਾਰ ਨਿਭਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਯਕਸ਼ਗਨਮ ਹਰੀਕਥਾ ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਤ ਹੋਇਆ, ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਮਾਨਾਰਥੀ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਚ ਸਮਾਨ ਹਨ; ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਪਾਲਕੁਰੀਕੀ ਸੋਮਨਾਥ, ਸ਼੍ਰੀਨਾਥ ਅਤੇ ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਅੰਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਖੇਡਦਾ ਹੈ। ਹਰੀਕਥਾ ਵਿੱਚ ਸੰਵਾਦਮ (సంవాదం; ਚਰਚਾ), ਪਦਯਮ (పద్యం; ਕਵਿਤਾ), ਅਤੇ ਦਾਰੂਵੂ (దరువు; ਤਾਲ) ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ "భక్తజనులారా! ਨਾਲ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ! వినండి హరికథ! వినగ వేడుక గలిగే" ("ਹੇ ਸ਼ਰਧਾਲੂ! ਇਸ ਹਰਿਕਥਾ ਨੂੰ ਸੁਣੋ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਵੋ!" ) ਜੋ ਲੋਕ ਹਰਿਕਥਾ ਕਾਲਕਸ਼ੇਪਮ (హరికథా కాలక్షేపం) ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਰਿਕਥਾ ਦਾਸੂ (హరికల్త) దాికతికతరకతికతికతికతికతికతికతికతికతికతరికతికతికతిత ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।ਆਂਧਰਾ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ, ਪਹਿਲਾ ਹਰੀਕਥਾ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲਾ ਗੋਕੁਲਾਪਤੀਕੁਕਰਮਾਣੀਤਾਖਾਵੀ (గోకులపాసి కلمవస) (గోవత్వంజయ విలాసం ) ਸੀ ਜੋ ਕੀ ਉਤਰੀ ਜਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਮਰਿਯਨਜਾਯਾ ਵਿਲਾ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਨੂੰ ਮਸ਼ਹੂਰ ਬਣਾਇਆ।^{[2]  ]}

ਅਰੁਣਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਲੋਕ ਨਾਚ

ਡਾਂਸ	ਭਾਈਚਾਰਾ
ਅਜਿ ਲਮੂ	ਮੋਨਪਾ
ਚਲੋ [3]	ਨੋਟੇ
ਹੀਰੀ ਖਾਨਿਂਗ	ਅਪਤਾਨੀ
ਸ਼ੇਰ ਅਤੇ ਮੋਰ ਨੱਚਦੇ ਹਨ	ਮੋਨਪਾ
ਪਾਸੀ ਕੋਂਗਕੀ	ਆਦਿ
ਪੋਨੰਗ	ਆਦਿ
ਪੋਪੀਰ	ਆਦਿ
ਬੁਈਆ [4]	ਮਿਸ਼ਮੀ [5]
ਵਾਂਚੋ
ਬਾਰਦੋ ਛਮ