ਮਦਰਾਸ ਪ੍ਰੈਜ਼ੀਡੈਂਸੀ

ਮਦਰਾਸ ਪ੍ਰੈਜੀਡੈਂਸੀ (ਤਮਿਲ: சென்னை மாகாணம்) ਨੂੰ ਆਧਿਕਾਰਿਕ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਫੋਰਟ ਸੇਂਟ ਜਾਰਜ ਦੀ ਪ੍ਰੈਜੀਡੈਂਸੀ ਅਤੇ ਮਦਰਾਸ ਪ੍ਰੋਵਿੰਸ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਭਾਰਤ ਦਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰਬੰਧਕੀ ਅਨੁਮੰਡਲ ਸੀ।^[1] ਆਪਣੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸੀਮਾ ਤੱਕ ਪ੍ਰੈਜੀਡੈਂਸੀ ਵਿੱਚ ਦੱਖਣ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸਾਰੇ ਹਿੱਸਿਆਂ ਸਹਿਤ ਵਰਤਮਾਨ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜ ਤਮਿਲਨਾਡੁ , ਉੱਤਰੀ ਕੇਰਲ ਦਾ ਮਾਲਾਬਾਰ ਖੇਤਰ , ਲਕਸ਼ਦੀਪ ਦੀਪਸਮੂਹ , ਤੱਟੀ ਆਂਧਰਾ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਅਤੇ ਆਂਧਰਾ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਾਇਲਸੀਮਾ ਖੇਤਰ, ਗੰਜਾਮ, ਮਲਕਾਨਗਿਰੀ, ਕੋਰਾਪੁਟ, ਰਾਇਗੜ, ਨਵਰੰਗਪੁਰ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਉੜੀਸਾ ਦੇ ਗਜਪਤੀ ਜਿਲ੍ਹੇ ਅਤੇ ਬੇੱਲਾਰੀ, ਦੱਖਣ ਕੰਨੜ ਅਤੇ ਕਰਨਾਟਕ ਦੇ ਉਡੁਪੀ ਜਿਲ੍ਹੇ ਸ਼ਾਮਿਲ ਸਨ। ਪ੍ਰੈਜੀਡੈਂਸੀ ਦੀ ਆਪਣੀ ਸ਼ੀਤਕਾਲੀਨ ਰਾਜਧਾਨੀ ਮਦਰਾਸ ਅਤੇ ਗਰਮੀਆਂ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਊਟਾਕਾਮੰਡ ਸੀ।

1639 ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਈਸਟ ਇੰਡੀਆ ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਮਦਰਾਸਪੱਟਨਮ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਖਰੀਦਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਇੱਕ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਮਦਰਾਸ ਪ੍ਰੈਜੀਡੈਂਸੀ ਦੀ ਪੁਰਾਣੇ , ਸੇਂਟ ਜਾਰਜ ਕਿਲੇ ਦੀ ਏਜੰਸੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਸੀ , ਹਾਲਾਂਕਿ ਮਛਲੀਪੱਟਨਮ ਅਤੇ ਆਰਮਾਗੋਨ ਵਿੱਚ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਕਾਰਖਾਨੇ 17ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਰੰਭ ਤੋਂ ਹੀ ਮੌਜੂਦ ਸਨ। 1655 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਵਲੋਂ ਇਸਦੀ ਪੂਰਵ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਲਿਆਉਣ ਵਲੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਏਜੰਸੀ ਨੂੰ 1652 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰੈਜੀਡੈਂਸੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉੱਨਤ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। 1684 ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਫਿਰ ਤੋਂ ਇੱਕ ਪ੍ਰੈਜੀਡੈਂਸੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉੱਨਤ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਏਲੀਹੂ ਯੇਲ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾ ਪ੍ਰੈਜੀਡੈਂਟ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। 1785 ਵਿੱਚ ਪਿਟਸ ਇੰਡੀਆ ਐਕਟ ਦੇ ਪ੍ਰਾਵਧਾਨਾਂ ਦੇ ਤਹਿਤ ਮਦਰਾਸ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਈਸਟ ਇੰਡੀਆ ਕੰਪਨੀ ਦੁਆਰਾ ਸਥਾਪਤ ਤਿੰਨ ਪ੍ਰਾਂਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਬਣ ਗਿਆ। ਉਸਦੇ ਬਾਅਦ ਖੇਤਰ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਨੂੰ ਪ੍ਰੈਜੀਡੈਂਟ ਦੀ ਬਜਾਏ ਗਵਰਨਰ ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਕਲਕੱਤਾ ਵਿੱਚ ਗਵਰਨਰ - ਜਨਰਲ ਦਾ ਅਧੀਨਸਥ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ , ਇਹ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਪਦ ਸੀ ਜੋ 1947 ਤੱਕ ਕਾਇਮ ਰਿਹਾ। ਕਾਨੂੰਨੀ , ਵਿਧਾਇਕ ਅਤੇ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਰਾਜਪਾਲ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕਾਉਂਸਿਲ ਦਾ ਸਹਿਯੋਗ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸੀ ਜਿਸਦੇ ਸੰਵਿਧਾਨ ਨੂੰ 1861 , 1909 , 1919 ਅਤੇ 1935 ਵਿੱਚ ਅਧਿਨਿਅਮਿਤ ਸੁਧਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸੰਸ਼ੋਧਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। 1939 ਵਿੱਚ ਦੂਸਰਾ ਸੰਸਾਰ ਯੁਧ ਛਿੜਨ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਮਦਰਾਸ ਵਿੱਚ ਨੇਮੀ ਚੋਣ ਆਜੋਜਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ। 1908 ਤੱਕ ਪ੍ਰਾਂਤ ਵਿੱਚ 22 ਜਿਲ੍ਹੇ ਸ਼ਾਮਿਲ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹਰ ਇੱਕ ਇੱਕ ਜਿਲਾ ਕਲੈਕਟਰ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸੀ ਅਤੇ ਅੱਗੇ ਇਸਨੂੰ ਤਾਲੁਕਾ ਅਤੇ ਫਿਰਕਾ ਵਿੱਚ ਉਪਵਿਭਾਜਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪਿੰਡ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਇਕਾਈ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਨ।

ਮਦਰਾਸ ਨੇ 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਰੰਭਕ ਦਹਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਅਜਾਦੀ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਯੋਗਦਾਨ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਇਹ 1919 ਦੇ ਮੋਂਟੇਗ - ਚੈਮਸਫੋਰਡ ਸੁਧਾਰਾਂ ਦੇ ਬਾਅਦ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਦੂਹਰੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦੀ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਣ ਵਾਲਾ ਪਹਿਲਾ ਪ੍ਰਾਂਤ ਸੀ। ਇਸਦੇ ਬਾਅਦ ਗਵਰਨਰ ਨੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਦੇ ਨਾਲ - ਨਾਲ ਸ਼ਾਸਨ ਕੀਤਾ। 15 ਅਗਸਤ , 1947 ਨੂੰ ਭਾਰਤੀ ਅਜਾਦੀ ਦੇ ਆਗਮਨ ਦੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰੈਜੀਡੈਂਸੀ ਨੂੰ ਭੰਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। 26 ਜਨਵਰੀ , 1950 ਨੂੰ ਭਾਰਤੀ ਲੋਕ-ਰਾਜ ਦੇ ਸ਼ੁਭ ਆਰੰਭ ਦੇ ਮੌਕੇ ਉੱਤੇ ਮਦਰਾਸ ਨੂੰ ਭਾਰਤੀ ਸੰਘ ਦੇ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮਨਜੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।

ਉਦਗਮ

ਅੰਗਰੇਜਾਂ ਦੇ ਆਗਮਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ

1685 ਅਤੇ 1947 ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੱਖ ਵੱਖ ਰਾਜਿਆਂ ਨੇ ਜਿਲਿਆਂ ਉੱਤੇ ਸ਼ਾਸਨ ਕੀਤਾ ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਮਦਰਾਸ ਪ੍ਰੈਜੀਡੈਂਸੀ ਦਾ ਗਠਨ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਕਿ ਡੋਲਮੇਨ ਦੀ ਖੋਜ ਨੇ ਇਹ ਸਾਬਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿ ਉਪਮਹਾਦੀਪ ਦੇ ਇਸ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਆਬਾਦੀ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਪੱਥਰ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਹੀ ਬਸ ਗਈ ਸੀ। ਸਾਤਵਾਹਨ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਜਿਸਦਾ ਗਲਬਾ ਤੀਜੀ ਸਦੀ ਈ: ਪੂ: ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਤੀਜੀ ਸਦੀ ਏ ਡੀ ਦੇ ਸੰਗਮ ਕਾਲ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਮਦਰਾਸ ਪ੍ਰੈਜੀਡੇਂਸੀ ਦੇ ਉੱਤਰੀ ਭਾਗ ਉੱਤੇ ਸੀ , ਇਹ ਇਸ ਖੇਤਰ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸ਼ਾਸਕ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਬਣਿਆ। ਦੱਖਣ ਦੇ ਵੱਲ ਚੇਰਸ , ਚੋਲ ਅਤੇ ਪੰਡਿਆ ਸਾਤਵਾਹਨ ਦੇ ਸਮਕਾਲੀ ਸਨ। ਆਂਧਰਾ ਦੇ ਸਾਤਵਾਹਨਾਂ ਅਤੇ ਤਮਿਲਨਾਡੁ ਵਿੱਚ ਚੋਲਾਂ ਦੇ ਪਤਨ ਦੇ ਬਾਅਦ ਇਸ ਖੇਤਰ ਉੱਤੇ ਕਲਾਭਰਸ ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਘੱਟ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਜਾਤੀ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਫਤਹਿ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲਈ। ਇਸ ਖੇਤਰ ਨੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਪੱਲਵ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੇ ਅਧੀਨ ਆਪਣੀ ਪੂਰਵ ਹਾਲਤ ਫਿਰ ਵਲੋਂ ਬਹਾਲ ਕਰ ਲਈ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਬਾਅਦ ਚੋਲੋਂ ਅਤੇ ਪੰਡਿਆ ਖ਼ਾਨਦਾਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਇਸਦੀ ਸਭਿਅਤਾ ਆਪਣੇ ਸੁਨਹਰੇ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਪਹੁਂਚ ਗਈ। 1311 ਈ: ਵਿੱਚ ਮਲਿਕ ਕਪੂਰ ਦੁਆਰਾ ਮਦੁਰਾਏ ਦੀ ਫਤਹਿ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉੱਥੇ ਇੱਕ ਸੰਖਿਪਤ ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਛਾ ਗਈ ਜਦੋਂ ਦੋਨਾਂ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀਆਂ ਅਤੇ ਸਭਿਅਤਾਵਾਂ ਦਾ ਪਤਨ ਹੋਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ। ਤਮਿਲ ਅਤੇ ਤੇਲੁਗੂ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ੋਂ ਦੀ ਪੂਰਵ ਹਾਲਤ 1336 ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਤ ਵਿਜੈਨਗਰ ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਅਧੀਨ ਬਹਾਲ ਹੋਈ। ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਪਤਨ ਦੇ ਬਾਅਦ ਇਹ ਖੇਤਰ ਅਨੇਕ ਸੁਲਤਾਨਾਂ , ਪੋਲਿਗਾਰਾਂ ਅਤੇ ਯੂਰਪੀ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੰਡ ਕੇ ਰਹਿ ਗਿਆ।

ਅਰੰਭ ਦਾ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਵਪਾਰ ਪੋਸਟ

31 ਦਸੰਬਰ , 1600 ਨੂੰ ਮਹਾਰਾਣੀ ਏਲਿਜਾਬੇਥ ਪਹਿਲਾਂ ਨੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਪਾਰੀਆਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸ਼ੁਰੁਆਤੀ ਸੰਯੁਕਤ - ਸ਼ੇਅਰ ਵਾਲੀ ਕੰਪਨੀ , ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਈਸਟ ਇੰਡੀਆ ਕੰਪਨੀ ਦਾ ਗਠਨ ਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਚਾਰਟਰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤਾ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਕਿੰਗ ਜੇੰਸ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਕਾਲ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਸਰ ਵਿਲਿਅਮ ਹਾਕਿੰਸ ਅਤੇ ਸਰ ਥਾਮਸ ਰੋ ਨੂੰ ਕੰਪਨੀ ਵਲੋਂ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਕਾਰਖਾਨੇ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮੁਗ਼ਲ ਸਮਰਾਟ ਜਹਾਂਗੀਰ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਣ ਲਈ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ। ਇਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਪਹਿਲਾ ਕਾਰਖਾਨਿਆ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਪੱਛਮ ਵਾਲਾ ਤਟ ਉੱਤੇ ਸੂਰਤ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਪੂਰਵੀ ਸਮੁਦਰਤਟ ਉੱਤੇ ਮਸੂਲੀਪਾਟਮ ਵਿੱਚ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਘੱਟ ਵਲੋਂ ਘੱਟ 1611 ਵਿੱਚ ਮਸੂਲੀਪਾਟਮ ਭਾਰਤ ਦੇ ਪੂਰਵੀ ਸਮੁਦਰਤਟ ਉੱਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣਾ ਵਪਾਰਕ ਪੋਸਟ ਰਿਹਾ ਹੈ। 1625 ਵਿੱਚ ਦੱਖਣ ਦੇ ਵੱਲ ਕੁਛ ਮੀਲ ਦੀ ਦੂਰੀ ਉੱਤੇ ਆਰਮਾਗੋਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਤੇ ਕਾਰਖਾਨਿਆ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਸਦੇ ਬਾਅਦ ਦੋਨਾਂ ਕਾਰਖਾਨੇ ਮਛਲੀਪਾਟਮ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਇੱਕ ਏਜੰਸੀ ਦੇ ਭਲੀ-ਭਾਂਤ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਆ ਗਏ। ਉਸਦੇ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਕਾਰਖਾਨਿਆਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਜਿਆਦਾ ਦੱਖਣ ਦੇ ਵੱਲ ਮੁੰਤਕਿਲ ਕਰਨ ਦਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਲਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਪੂਰਵੀ ਸਮੁੰਦਰਤਟ ਉੱਤੇ ਖਰੀਦ ਲਈ ਉਪਲੱਬਧ ਵਪਾਰ ਦੀ ਮੁੱਖ ਸਾਮਗਰੀ , ਕਪਾਹ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਦੀ ਕਮੀ ਸੀ। ਇਹ ਸਮੱਸਿਆ ਗੋਲਕੋਂਡਾ ਦੇ ਸੁਲਤਾਨ ਦੇ ਮਕਾਮੀ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਉਤਪੀੜਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਕਈ ਗੁਣਾ ਵੱਧ ਗਈ ਸੀ। ਤੱਦ ਈਸਟ ਇੰਡੀਆ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਵਿਵਸਥਾਪਕ ਫਰਾਂਸਿਸ ਡੇ ਨੂੰ ਦੱਖਣ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਚੰਦਰਗਿਰੀ ਦੇ ਰਾਜੇ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਦਰਾਸਪਟਨਮ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਾਰਖਾਨਾ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਭੂਮੀ ਅਨੁਦਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਫਲਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ , ਇੱਥੇ ਨਵੇਂ ਸੇਂਟ ਜਾਰਜ ਕਿਲੇ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਨਵੀਂ ਬਸਤੀ ਦੇ ਨਿਅੰਤਰਣ ਲਈ ਇੱਕ ਏਜੰਸੀ ਬਣਾਈ ਗਈ ਅਤੇ ਕਾਰਕ ਮਸੂਲੀਪਟਨਮ ਦੇ ਐਂਡਰਿਊ ਕੋਗਨ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾ ਏਜੰਟ ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਭਾਰਤ ਦੇ ਪੂਰਵੀ ਤਟ ਦੇ ਕੋਲ ਸਾਰੀਆਂ ਏਜੇਂਸੀਆਂ ਜਾਵਾ ਵਿੱਚ ਬੈਂਟਮ ਦੀ ਪ੍ਰੈਜੀਡੈਂਸੀ ਦੀ ਅਧੀਨ ਸਨ। 1641 ਤੱਕ ਫੋਰਟ ਸੇਂਟ ਜਾਰਜ ਕੋਰੋਮੰਡਲ ਤਟ ਉੱਤੇ ਕੰਪਨੀ ਦਾ ਮੁੱਖਆਲਾ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ।

ਫੋਰਟ ਸੇਂਟ ਜਾਰਜ ਦੀ ਏਜੰਸੀ

ਐਂਡਰਿਊ ਕੋਗਨ ਦਾ ਸਥਾਨ ਫਰਾਂਸਿਸ ਡੇ ਨੇ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਬਾਅਦ ਥਾਮਸ ਆਇਵੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਥਾਮਸ ਗਰੀਨਹਿਲ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਲਈ। 1653 ਵਿੱਚ ਗਰੀਨਹਿਲ ਦਾ ਕਾਰਜਕਾਲ ਖ਼ਤਮ ਹੋਣ ਉੱਤੇ ਫੋਰਟ ਸੇਂਟ ਜਾਰਜ ਨੂੰ ਬੈਂਟਮ ਵਲੋਂ ਵੱਖ ਇੱਕ ਪ੍ਰੈਜੀਡੇਂਸੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਪਹਿਲਾ ਪ੍ਰੈਜੀਡੇਂਟ ਆਰੋਨ ਬੇਕਰ ਦੇ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਉੱਨਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਹਾਲਾਂਕਿ 1655 ਵਿੱਚ ਕਿਲੇ ਦੇ ਦਰਜੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਏਜੰਸੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਵਨਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ 1684 ਤੱਕ ਲਈ ਇਸਨੂੰ ਸੂਰਤ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਕਾਰਖਾਨੇ ਦੇ ਅਧੀਨ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। 1658 ਵਿੱਚ ਬੰਗਾਲ ਦੇ ਸਾਰੇ ਕਾਰਖਾਨੀਆਂ ਦਾ ਕਾਬੂ ਮਦਰਾਸ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤੇ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਅੰਗਰੇਜਾਂ ਨੇ ਕੋਲ ਦੇ ਪਿੰਡ ਟਰਿਪਲਿਕੇਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੱਬਜਾ ਵਿੱਚ ਕਰ ਲਿਆ।