ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਮਾਨਵ ਵਿਗਿਆਨ

ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਮਾਨਵ ਵਿਗਿਆਨ ਮਾਨਵ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਇੱਕ ਸ਼ਾਖਾ ਹੈ, ਜੋ ਮਨੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਪਰਿਵਰਤਨ ਦੇ ਅਧਿਐਨ 'ਤੇ ਅਧਾਰਿਤ ਹੈ। ਸਮਾਜਿਕ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਮਾਨਵ ਵਿਗਿਆਨ ਸ਼ਬਦ ਵਿੱਚ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਮਾਨਵ ਵਿਗਿਆਨ ਦੀਆਂ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।

ਐਡਵਰਡ ਬਰਨੇਟ ਟਾਇਲਰ, ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਮਾਨਵ-ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਸੰਸਥਾਪਕ

ਮਾਨਵ-ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਨੇ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦੁਆਰਾ, ਲੋਕ ਗੈਰ-ਜਿਨਸੀ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਨੂੰ ਅਨੁਕੂਲ ਬਣਾ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਵਾਤਾਵਰਣਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਅਕਸਰ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਹੋਣਗੇ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਮਾਨਵ-ਵਿਗਿਆਨਕ ਸਿਧਾਂਤ ਸਥਾਨਕ (ਖਾਸ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ) ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ (ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਮਨੁੱਖੀ ਸੁਭਾਅ, ਜਾਂ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਸਥਾਨਾਂ/ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸਬੰਧਾਂ ਦਾ ਜਾਲ) ਵਿਚਕਾਰ ਤਣਾਅ ਦੀ ਕਦਰ ਅਤੇ ਦਿਲਚਸਪੀ ਵਿੱਚ ਉਤਪੰਨ ਹੋਇਆ ਹੈ। ^[1]

ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਮਾਨਵ-ਵਿਗਿਆਨ ਦੀ ਇੱਕ ਅਮੀਰ ਕਾਰਜਪ੍ਰਣਾਲੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਭਾਗੀਦਾਰ ਨਿਰੀਖਣ (ਅਕਸਰ ਫੀਲਡਵਰਕ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਲਈ ਮਾਨਵ-ਵਿਗਿਆਨੀ ਨੂੰ ਖੋਜ ਸਥਾਨ 'ਤੇ ਲੰਮਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ), ਇੰਟਰਵਿਊਆਂ ਅਤੇ ਸਰਵੇਖਣ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ^[2]