ਹਾਈਕਿੰਗ

ਹਾਈਕਿੰਗ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਪ੍ਰਕਿਰਤਿਕ ਵਾਤਾਵਰਨ ਵਿੱਚ ਪੈਦਲ ਚੱਲਣ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਾਈਕਿੰਗ ਤੇ ਤੁਰਨਾ ਦੋ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਗਤਿਵਿਧੀਆਂ ਹਨ। ਤੁਰਨਾ ਅਕਸਰ ਥੋੜੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਪੈਦਲ ਸੈਰ ਕਰਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਾਈਕਿੰਗ ਇੱਕ ਜਾਂ ਇੱਕ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸਰਗਰਮੀ ਹੈ। ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਹਾਈਕਿੰਗ ਜੰਗਲੀ, ਪਹਾੜੀ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਟ੍ਰੈਕਿੰਗ, ਹਾਈਕਿੰਗ, ਤੇ ਪੈਦਲ ਤੁਰਨ ਨੂੰ ਤੁਰਨਾ ਹੀ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ।^[1] ਹਾਈਕਿੰਗ ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਭਾਸ਼ੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਇਸਦੀ ਵਰਤੋ ਬਾਰੇ ਮੱਤਭੇਦ ਹਨ।

2 ਕੁੜੀਆਂ ਸ਼ਾਮ ਵੈਲੀ, ਲੇਹ ਲੱਦਾਖ ਵਿੱਚ ਹਾਈਕਿੰਗ ਕਰਦੇ ਹੋਏ

A hiking trail in Oregon

A Canadian hiking trail marker

Hiking in Argentina.

ਸਬੰਧਤ ਸ਼ਬਦ

ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਅਤੇ ਯੂਨਾਇਟੇਡ ਕਿੰਗਡਮ ਵਿੱਚ ਹਾਈਕਿੰਗ, ਸਧਾਰਨ ਚਲਣ ਦੇ ਬਜਾਏ ਕਰਾਸ-ਕੰਟਰੀ ਵਾਕਿੰਗ ਦਾ ਲਖਾਇਕ ਹੈ ਅਤੇ ਆਮ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਅਜਿਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਉੱਤੇ ਜਿੱਥੇ ਹਾਈਕਿੰਗ ਜੁੱਤੇ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਹਾਇਕ ਉਸ ਹਾਇਕ ਨੂੰ ਸੰਦਰਭਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਨੂੰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਇਸਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਅਕਸਰ ਪਹਾੜੀ ਹਾਇਕ ਜਾਂ ਝੀਲ ਅਤੇ ਸਿਖਰ ਲਈ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਬੁਸ਼ਵਾਕਿੰਗ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਰੂਪ ਵਲੋਂ ਘਣੇ ਜੰਗਲਾਂ, ਝਾੜੀਆਂ ਵਲੋਂ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਔਖਾ ਰਸਦੇ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਨੂੰ ਸੰਦਰਭਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਲਈ ਝਾੜੀਆਂ ਨੂੰ ਵਿਡਾਰਨ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਬੁਸ਼ਵਹੈਕਿੰਗ ਦੇ ਚਰਮ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੇ ਦਰਖਤ-ਬੂਟੇ ਇਨ੍ਹੇ ਘਣ ਹਨ ਕਿ ਇੰਸਾਨ ਦਾ ਰਸਤਾ ਅਵਰੁੱਧ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਰਸਤਾ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਇੱਕ ਮੈਚਿਟ (ਝਾੜੀ ਕੱਟਣ ਦਾ ਇੱਕ ਹਥਿਆਰ) ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਆਸਟਰੇਲਿਆਈ ਲੋਕ ਪਗਡੰਡੀ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਪਗਡੰਡੀ ਵਾਲੇ ਰਸਦੇ ਉੱਤੇ ਚਲਣ ਲਈ ਬੁਸ਼ਵਾਕਿੰਗ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਨਿਊਜੀਲੈਂਡ ਦੇ ਲੋਕ ਟਰੈੰਪਿੰਗ (ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਰੂਪ ਵਲੋਂ ਰਾਤ ਭਰ ਚਲਣ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਲੰਬੀ ਹਾਈਕਿੰਗ ਦੇ ਲਈ), ਵਾਕਿੰਗ ਜਾਂ ਬੁਸ਼ਵਾਕਿੰਗ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਭਾਰਤ, ਨੇਪਾਲ, ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ, ਦੱਖਣ ਅਮਰੀਕਾ ਅਤੇ ਪੂਰਵੀ ਅਫਰੀਕਾ ਦੇ ਪਹਾੜੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਹਾਈਕਿੰਗ ਨੂੰ ਟਰੇਕਿੰਗ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ; ਡਚ ਵੀ ਟਰੇਕਿੰਗ ਦਾ ਚਰਚਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਲੰਬੀ ਪਗਡੰਡੀਆਂ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਨੋਕ ਵਲੋਂ ਦੂੱਜੇ ਨੋਕ ਤੱਕ ਲੰਬੀ ਦੂਰੀ ਦੀ ਹਾਈਕਿੰਗ ਨੂੰ ਵੀ ਟਰੇਕਿੰਗ ਅਤੇ ਕੁੱਝ ਸਥਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਥਰੂ-ਹਾਈਕਿੰਗ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਨਿਰਦਿਸ਼ਟ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਦਾਹਰਣ ਲਈ ਅਪਲੇਚਿਅਨ ਟਰੇਲ (AT) ਜਾਂ ਵਰਮੋਂਟ ਵਿੱਚ ਲਾਂਗ ਟਰੇਲ (LT) ਉੱਤੇ ਲਾਂਗ ਟਰੇਲ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਲੰਮੀ ਦੂਰੀ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਹਾਈਕਿੰਗ ਪਗਡੰਡੀ ਹੈ।

ਯਾਤਰਾ ਦੇ ਹੋਰ ਰੂਪਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਤੁਲਣਾ

ਹਾਈਕਿੰਗ ਇੱਕ ਮੌਲਕ ਆਉਟਡੋਰ ਗਤੀਵਿਧੀ ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਕਈ ਹੋਰ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਆਧਾਰਿਤ ਹੈ . ਕਈ ਖੂਬਸੂਰਤ ਜਗ੍ਹਾਵਾਂ ਉੱਤੇ ਜ਼ਮੀਨੀ ਰਸਤੇ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਸਿਰਫ ਹਾਈਕਿੰਗ ਦੁਆਰਾ ਹੀ ਅੱਪੜਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਤਸ਼ਾਹੀ ਲੋਕ ਕੁਦਰਤ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲਈ ਹਾਈਕਿੰਗ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਅੱਛਾ ਤਰੀਕਾ ਮੰਨਦੇ ਹਨ। ਹਾਈਕਰ ਇਸਨੂੰ, ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਾਹਨ ਵਿੱਚ ਬੈਠਕੇ (ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਜਾਨਵਰ ਉੱਤੇ ਬੈਠਕੇ, ਵੇਖੋ ਘੁੜਸਵਾਰੀ) ਘੁੱਮਣ ਨਾਲੋਂ ਕਿਤੇ ਅੱਛਾ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਵਿੱਚ ਪਾਂਧੀ ਦੀਆਂ ਇੰਦਰੀਆਂ ਨੂੰ ਬਾਰੀਆਂ, ਇੰਜਨ ਦੇ ਰੌਲੇ, ਉੱਡਦੀ ਧੂਲ ਅਤੇ ਸਾਥੀ ਮੁਸਾਫਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੋਈ ਅੜਚਨ ਨਹੀਂ ਪੁੱਜਦੀ ਲੰਮੀ ਦੂਰੀ ਜਾਂ ਮੁਸ਼ਕਲ ਭਰੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਹਾਈਕਿੰਗ ਕਰਣ ਲਈ ਦੋਨਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਹਾਇਕ ਲਈ ਸਰੀਰਕ ਸਮਰੱਥਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਰਸਤਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਖਤਰ‌ੀਆਂ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ .

ਇਤਿਹਾਸ