Łosiatyński
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Łosiatyński – polski herb szlachecki.
Opis zgodnie z klasycznymi zasadami blazonowania:
W polu czerwonym nad toczenicą srebrną, w której takiż krzyż kawalerski, takaż strzała. Brak klejnotu. Labry czerwone, podbite srebrem.
Herb wzmiankowany po raz pierwszy, ale bez barw przez Paprockiego w Gnieździe cnoty i Herbach rycerstwa polskiego, następnie przez Okolskiego w Orbis Polonus i Niesieckiego w Koronie polskiej (już z barwami)[1].
Herb ten był używany tylko przez jedną rodzinę herbownych (herb własny):
Łosiatyński (Łasiatyński).
Rodzinę tę notowano niekiedy z przydomkiem Szernicki, który bywał brany za nazwisko[2].
Seweryn Uruski podaje, że z herbem tym wylegitymowało się w Rosji 38 osób o nazwisku Łosicki. Zapisano ich do ksiąg guberni wileńskiej[2].
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.brak strony w książce
- Herb Łosiatyński z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
- Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 173. ISBN 83-7181-217-5.
- Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. 9. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1908, s. 374.