Ścibor ze Ściborzyc
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ścibor ze Ściborzyc herbu Ostoja (ur. 1347, zm. 1414) – starosta brzeski, wojewoda siedmiogrodzki[1], w 1387 książę bełski[2] i komes komitatów górnowęgierskich (słowackich), w tym Bratysławy. Arystokrata polskiego pochodzenia w Królestwie Węgierskim, nazywany niekiedy małym królem Słowacji. Jego majątek obejmował połowę zachodniej Słowacji, w tym całą dolinę Wagu. Był panem 31 zamków i ponad 200 posiadłości. Najbliższy i najbardziej wpływowy doradca i przyjaciel Zygmunta Luksemburskiego, późniejszego cesarza rzymskiego. Był jednym z najbogatszych i najbardziej wpływowych arystokratów średniowiecznej Europy, jednym z pierwszych członków Zakonu Smoka. Należał do Rodu Ostojów (Mościców).
Szybkie fakty Rodzina, Data urodzenia ...
Imaginacyjny portret Ścibora ze Ściborzyc | |
Ostoja (herb szlachecki) | |
Rodzina |
Scibory, Mościce |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Żona |
Dobrochna Stęszewska |
Dzieci |
Zamknij