![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a4/Ganek_Pusta_Gra%25C5%2584_T40_%25282%2529.jpg/640px-Ganek_Pusta_Gra%25C5%2584_T40_%25282%2529.jpg&w=640&q=50)
Żleb Stanisławskiego (Ganek)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Żleb Stanisławskiego (słow. Stanisławského žľab[1]) – opadająca do Doliny Kaczej depresja w masywie Ganku w słowackich Tatrach Wysokich[2]. Ma największą w całym masywie Ganku deniwelację – około 680 m[3].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a4/Ganek_Pusta_Gra%C5%84_T40_%282%29.jpg/640px-Ganek_Pusta_Gra%C5%84_T40_%282%29.jpg)
Żleb Stanisławskiego i Rynna Szczepańskich (przez W. Cywińskiego nazywana Żlebem Świerza) tworzą boczne ograniczenie Północno-wschodniego Filaru Ganku. Poniżej jego dolnego końca łączą się z sobą tworząc Rynnę Birkenmajera. Nazwa Żleb Stanisławskiego źle oddaje charakter tej depresji. W istocie bowiem ma ona na różnych wysokościach charakter depresji, żlebu lub komina. Władysław Cywiński wyróżnił w niej trzy różniące się charakterem i trudnościami odcinki:
- część najniższa o deniwelacji około 100 m to Rynna Birkenmajera. W istocie jest to głęboki komin
- część środkowa – częściowo płytowy, częściowo trawiasty, szeroki żleb o umiarkowanej stromiźnie
- część najwyższa o deniwelacji około 150 m – strome urwisko wschodniej ściany Ganku[3].
Żlebem Stanisławskiego prowadzi droga wspinaczkowa Północno-wschodnią depresją. Jej przejście to V w skali tatrzańskiej, czas przejścia 7 godz.[3]