1 Pułk Ułanów Legionów Polskich
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
1 Pułk Ułanów Legionów Polskich – oddział jazdy Legionów Polskich. Ułani tej jednostki, od nazwiska swego dowódcy, nazywani byli „Beliniakami”[1].
Ten artykuł dotyczy pułku kawalerii Legionów Polskich. Zobacz też: 1 Pułk Ułanów – stronę ujednoznaczniającą. |
Historia | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Sformowanie | |||
Rozformowanie | |||
Tradycje | |||
Kontynuacja | |||
Działania zbrojne | |||
I wojna światowa | |||
Organizacja | |||
Dyslokacja | |||
Rodzaj sił zbrojnych | |||
Rodzaj wojsk | |||
|
Pułk powstał z utworzonego 13 sierpnia 1914 przez Władysława Zygmunta Belinę-Prażmowskiego 140-osobowego szwadronu ułanów w oparciu o pierwszy 7-osobowy patrol konny, awangardę przemarszu Pierwszej Kompanii Kadrowej 6 sierpnia 1914.
Pułk przez cały swój szlak bojowy pozostawał pod dowództwem Beliny. Ów 7-osobowy patrol konny, pod dowództwem Prażmowskiego- „Beliny” tworzyli: Janusz Julian Głuchowski „Janusz”, Antoni Jabłoński „Zdzisław”, Zygmunt Karol Karwacki „Stanisław Bończa”, Stefan Kulesza „Hanka”, Stanisław Skotnicki „Grzmot”, Ludwik Skrzyński „Kmicic”.
W lutym i marcu 1917 roku w pułku zostały zorganizowane i przeprowadzone kawaleryjskie kursy (oficerski i podoficerski) oraz dwa kursy administracyjne.
10 sierpnia 1917 roku dowódca Legionów Polskich powierzył dowództwo pułku rotmistrzowi Albertowi Kordeckiemu z 2 pułku ułanów[2].