1 Śląska Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej (1 BR OP) – dawny związek taktyczny Wojsk OPL polskich Sił Powietrznych .
Szybkie fakty Państwo, Sformowanie ...
Zamknij
W 1952 utworzono 13 Dywizję Artylerii Obrony Przeciwlotniczej . Początkowo w skład Dywizji wchodziło pięć pułków artylerii obrony przeciwlotniczej (85 , 89 , 90 , 96 , 97 ), później cztery pułki (85 , 89 , 96 i 97 ). Dywizja wyposażona była w armaty przeciwlotnicze.
W 1959 nadano dywizji imię Powstańców Śląskich .
W 1962 zmieniono nazwę na 13 Dywizję Artylerii Obrony Powietrznej Kraju im. Powstańców Śląskich . Zmieniono podstawowe uzbrojenie z armat przeciwlotniczych na przeciwlotnicze zestawy rakietowe .
W 1967 ponownie zmieniono nazwę na 1 Dywizję Artylerii Przeciwlotniczej Obrony Powietrznej Kraju im. Powstańców Śląskich .
W 1988 po raz kolejny zmieniono nazwę na 1 Brygadę Rakietowa Obrony Powietrznej Kraju .
W 1991 ostatecznie zmieniono nazwę na 1 Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej .
30 grudnia 2011 nastąpiło uroczyste przejęcie tradycji oraz sztandaru 1 BR OP przez 34 dywizjon rakietowy OP
Brygadę rozformowano 31 grudnia 2011.
Tradycje
płk Władysław Lalik - b. szef sztabu 1 Dywizji Artylerii OPK, ojciec chrzestny sztandaru brygady
1 BR OP przejęła tradycję swych poprzedniczek oraz:
1 BR OP otrzymała 11 listopada 1994 sztandar , którego rodzicami chrzestnymi zostali: Maja Komorowska (aktorka) oraz płk rez. Władysław Lalik (były szef sztabu dywizji ).
Święto 1 BR OP: 16 października
W skład 1 Brygady Rakietowej OPK wchodziły:
dowództwo w Bytomiu
11 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Kuźnia Raciborska zestaw S-75 „Dźwina”, zamiana na zestaw S-75M („Wołchow”)
12 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Zimna Wódka (na północ od Kędzierzyna) zestaw S-75 „Dźwina”, zamiana na zestaw S-75M („Wołchow”), miejsce postoju zestawu pozoracyjnego „KOBRA” Ostatni dowódca ppłk Ireneusz Zaguła, zastępca kpt. Andrzej Gawlik, szef sztabu mjr Wiesław Kędzierski.
13 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Lubliniec zestaw S-75 „Dźwina"
14 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Woźniki (na północ od Pyrzowic) S-75 „Dźwina”, przeniesiony do Gliwic S-125 NEWA SC
15 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Zawiercie -Ciągowice zestaw S-75 „Dźwina”, zamiana na zestaw S-75M „Wołchow"
16 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Bukowno
17 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Libiąż zestaw S-75 „Dźwina”, zamiana na zestaw S-125 NEWA (1985–1986), później modernizacja do S-125 NEWA SC
18 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Pszczyna
19 dywizjon Techniczny Obrony Powietrznej (JW 1601) – Gliwice (1962-1999), Ostatni dowódca mjr Mieczysław Jeweczko, szef sztabu mjr Jan Hermann
20 dywizjon techniczny – Hutki
31 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Kórnik S-125 NEWA SC
72 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Oświęcim S-125 NEWA SC
73 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Oświęcim S-125 NEWA SC
74 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Czarków (Kobiór) przeniesiony do Gliwic S-125 NEWA SC
75 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Przezchlebie (na północ od Gliwic) S-125 NEWA SC
76 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Poznań S-125 NEWA SC
77 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Murowana Goślina S-125 NEWA SC
Ostatni skład
Wyposażenie w sprzęt bojowy zmieniało się na przestrzeni lat. Powodem zmian, oprócz rozwoju techniki, były zmiany podstawowych zadań jednostki.
13 daopl ok
armaty przeciwlotnicze kalibru 85 mm wz. 1939;
armaty przeciwlotnicze kalibru 37 mm wz. 1939;
armaty przeciwlotnicze kalibru 57 mm (S-60 ).
13 da opk
przeciwlotnicze zestawy rakietowe Dwina.
1 daplot
przeciwlotnicze zestawy rakietowe „Dźwina” (SA-75);
przeciwlotnicze zestawy rakietowe „Newa” (S-125, S125M);
przeciwlotnicze zestawy rakietowe „Wołchow” (S-75M, S-75W).
16 października 1952 – 28 lipca 1954 – płk Bolesław Tatarski
29 lipca 1954 – 12 października 1957 – płk Tadeusz Kempf
13 października 1957 – 25 listopada 1959 – płk Aleksander Grabowski
26 listopada 1959 – 29 sierpnia 1968 – płk Jan Styran
30 sierpnia 1968 – 15 grudnia 1971 – płk Jerzy Szmyrgałło
16 grudnia 1971/ – 2 stycznia 1981 – gen. bryg. Jan Łazarczyk
3 stycznia 1981 – 17 grudnia 1986 – płk mgr inż. Bogdan Miller
18 grudnia 1986 – 12 października 1990 – płk Wiesław Kozikowski
13 października 1990 – 27 lutego 1996 – płk Wiesław Wolak
28 lutego 1996 – 23 sierpnia 2006 – gen. bryg. Stanisław Babiak
24 sierpnia 2006 – 30 listopada 2012 – gen. bryg. Andrzej Łosiński [1]
medal pamiątkowy „Za wybitne osiągnięcia w służbie wojskowej” w 1974, 1975, 1976, 1988;
Order Sztandaru Pracy I klasy w 1976;
Znak Honorowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w 1993, 1996, 2008.