25 Pułk Piechoty Armii Krajowej
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
25 pułk piechoty Armii Krajowej (25 pp) – powstał ok. 15 lipca 1944, na bazie oddziałów partyzanckich i dywersyjnych Inspektoratu Piotrkowskiego AK, jako element akcji „Burza”. Działał w lasach koneckich i przysuchskich (kieleckie) do 9 listopada 1944, kiedy to został rozkazem d-cy – mjr. Rudolfa Majewskiego (ps. „Roman”, nast. „Leśniak”) – rozformowany jako oddział zwarty, z poleceniem prowadzenia dalszej walki małymi oddziałami, ze względu na duże nasycenie terenu operacyjnego wojskami npla, uniemożliwiające efektywne prowadzenie działań partyzanckich w dużej grupie bojowej. Ostatnie walki rozformowanego pułku stoczyły oddziały: „Bończy” (25/26 XI 1944) i „Wichra” (3 XII 1944). Potem, do końca okupacji niemieckiej na tym terenie, brak realnej działalności. Od 3 stycznia 1945 nominalnym d-cą Pułku został mjr H. Moraczewski, ps. „Morus”, do czasu wejście w kilkanaście dni później na ten obszar regularnych jednostek Armii Czerwonej 1 Frontu Ukraińskiego, w ramach tzw. „ofensywy styczniowej”. W swojej tradycji bojowej nawiązywał do przedwojennego piotrkowskiego 25 Pułku Piechoty WP, który zapisał chwalebne karty bojowe podczas kampanii wrześniowej 1939, m.in. w bitwie pod Bąkową Górą.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1944 |
Rozformowanie |
1944 |
Organizacja | |
Formacja | |
Rodzaj wojsk |