8 Pułk Piechoty Legionów
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
8 Pułk Piechoty Legionów (8 pp Leg.) – oddział piechoty Polskiej Siły Zbrojnej, Wojska Polskiego II RP i Armii Krajowej.
Ten artykuł dotyczy 8 Pułku Piechoty Legionów. Zobacz też: inne pułki piechoty noszące numer „8”. |
Odznaka 8 pp leg. | |||
Historia | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Sformowanie |
15 maja 1918 | ||
Rozformowanie |
27 września 1939 | ||
Nazwa wyróżniająca | |||
Tradycje | |||
Święto |
15 maja | ||
Nadanie sztandaru |
15 maja 1920 | ||
Rodowód |
8 pułk piechoty | ||
Kontynuacja |
8 pułk piechoty Legionów Armii Krajowej | ||
Dowódcy | |||
Pierwszy |
ppłk Ferdynand Zarzycki | ||
Ostatni |
ppłk Antoni Cebulski | ||
Działania zbrojne | |||
wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Korcem (VI 1920) bitwa pod Korcem (VII 1920) kontruderzenie znad Wieprza (16–26 VIII 1920) bitwa nad Niemnem (20–26 IX 1920) kampania wrześniowa | |||
Organizacja | |||
Dyslokacja | |||
Rodzaj sił zbrojnych | |||
Rodzaj wojsk | |||
Podległość |
I Brygada Piechoty | ||
|
Pułk nawiązywał do tradycji bojowej 8 pułku piechoty Armii Księstwa Warszawskiego, którego dowódcą był płk Cyprian Godebski oraz legendy po wsławionym w bitwie pod Iganiami i Ostrołęką 8 pułku piechoty Liniowej Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego (1815–1831).
Zalążek jednostki formował się w Ostrowi Mazowieckiej w ramach Polskiej Siły Zbrojnej (Polnische Wehrmacht), począwszy od maja 1918. Nadano mu wówczas nazwę 2 pułku piechoty. 16 stycznia 1919 przemianowany został na 8 pułk piechoty Legionów. Pod tą nazwą występował do końca swojego istnienia – do października 1939. Podczas wojny z Ukraińcami torował sobie i innym polskim oddziałom drogę do broniącego się Lwowa. Skierowany pod Rawę Ruską, brał udział w walkach o: Skniłów, Magierów, Niemirów, Kulików, Stary Sambor, Stanisławów. Toczył walki nad Dniestrem i Zbruczem[1]. Bronił też, na prośbę rządu łotewskiego, niepodległości tego kraju, zagrożonej inwazją sowiecką. W wojnie polsko-bolszewickiej od 16 maja do 26 września 1920 brał udział w walkach pod: Dokszycami, Pokostem, Żyżniewem, Cybulkami oraz w decydującej dla polskiego zwycięstwa bitwie nad Niemnem. Po zakończonej wojnie pułk powrócił do miejsca stałego pobytu – Lublina.
W 1926, w czasie przewrotu majowego w Warszawie, pułk wziął udział w walkach po stronie marszałka Józefa Piłsudskiego.
W kampanii wrześniowej był przydzielony do Armii Odwodowej „Prusy”. Uczestniczył w kilku znaczących bitwach: pod Iłżą, pod Krasnobrodem i II pod Tomaszowem Lubelskim. Po zakończeniu kampanii wrześniowej, na początku października 1939, 8 pp Leg. został rozwiązany przez dowódcę pułku – płk. Antoniego Cebulskiego.