Aneksja Krymu przez Rosję
przejęcie przez Rosję (niezgodne z prawem międzynarodowym) Półwyspu Krymskiego (2014) / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Aneksja Krymu przez Rosję?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Aneksja Krymu przez Rosję – nielegalne przyłączenie przez Federację Rosyjską terytorium Ukrainy (Autonomicznej Republiki Krymu oraz miasta wydzielonego Sewastopol, położonych na Półwyspie Krymskim) w drodze użycia siły zbrojnej w 2014 roku[24][25][26][27][28].
prorosyjski separatyzm na Ukrainie, wojna rosyjsko-ukraińska | |||
Czas |
20 lutego – 26 marca 2014[1] | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Przyczyna |
użycie siły zbrojnej przez Federację Rosyjską przeciwko suwerenności, integralności terytorialnej i niezależności politycznej Ukrainy[2] | ||
Wynik |
– aneksja i okupacja Republiki Autonomicznej Krymu przez Federację Rosyjską | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
brak współrzędnych | |||
| |||
|
Po długotrwałych wojnach z Turcją i Tatarami Chanat Krymski został w 1783 roku zdobyty przez Imperium Rosyjskie, a jego terytorium bezpośrednio wcielone do państwa rosyjskiego. Ludność krymsko-tatarska do lat 60. XIX wieku wyraźnie przeważająca (87% w 1795 roku, 50% w 1864 roku) stopniowo traciła swoją dominującą pozycję na skutek emigracji Tatarów do Turcji, intensywnego osadnictwa rosyjskiego i w mniejszym stopniu ukraińskiego. Emigracja ludności tatarskiej wynikała w znacznej mierze z niezadowolenia z władz (zaprowadzenia nowego, nieznanego ustroju, utraty dotychczasowej pozycji społecznej i wojen z muzułmańską Turcją). Ludność rosyjska zdominowała rozwijające się miasta. W 1897 roku Tatarzy (35,5%) przeważali jeszcze nad ludnością rosyjską (33,1%) i ukraińską (11,8%)[29]. Od początku XX wieku Rosjanie stanowili najliczniejszą grupę etniczną półwyspu.
W ramach Imperium Rosyjskiego Półwysep Krymski wchodził w skład guberni rosyjskich utworzonych na ziemiach zdobytych w wojnach z Turcją, czyli tzw. Noworosji. W różnych okresach przynależał do guberni noworosyjskiej, taurydzkiej i generał-gubernatorstwa noworosyjskiego[30]. Nie bacząc na tę tradycję, władze radzieckie w 1921 r. przyłączyły większość ziem Noworosji do Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, pozostawiając w ramach Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej wyłącznie sam półwysep z dominującą ludnością rosyjską i tworząc na terytorium półwyspu Krymską Autonomiczną Socjalistyczną Republikę Radziecką. W trakcie II wojny światowej na polecenie Józefa Stalina deportowano w 1941 roku z półwyspu większość Niemców (5% ludności) w obawie przed ich współpracą z wojskami hitlerowskimi. W 1944 r. deportowano również większość Tatarów posądzonych o kolaborację z III Rzeszą[31][32], również deportowano ludność narodowości greckiej, włoskiej, ormiańskiej oraz bułgarskiej. Wysiedlenia objęły ok. 25% całej ludności Półwyspu Krymskiego i ok. 50% ludności nierosyjskiej. W 1946 r. władze RFSRR zlikwidowały KASRR, przekształcając ją w obwód krymski w składzie Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej[33]. Od kiedy w 1989 umożliwiono Tatarom powrót na Krym, ludność tatarska zaczęła stopniowo powracać, wpływając na zmniejszenie odsetka ludności rosyjskiej do 60,4% w 2001 r.
W lutym 1954 r. Krym został decyzją Nikity Chruszczowa przyłączony do Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej[36]. Jeszcze w ramach ZSRR Krym uzyskał ponownie status republiki autonomicznej w 1991 roku. Po uzyskaniu suwerenności przez państwo ukraińskie, prorosyjskie władze Krymu ogłosiły w 1992 roku niezawisłość od Ukrainy na podstawie wyników referendum niepodległościowego, jednak na skutek nacisków Kijowa półwysep nadal pozostawał w granicach państwa ukraińskiego[37][38][39]. Władze ukraińskie zgodziły się w 1992 roku na autonomię półwyspu, funkcjonującego od tej pory jako Autonomiczna Republika Krymu.
Krym składa się z Autonomicznej Republiki Krymu i miasta wydzielonego Sewastopol[40]. Według spisu powszechnego na Ukrainie z 2001 pierwszy podmiot zamieszkiwało 58,5% Rosjan, 24,4% Ukraińców, 12,1% Tatarów krymskich i 1,5% Białorusinów[41], a w Sewastopolu Rosjanie stanowili 71,6% populacji, Ukraińcy zaś 22,4%, Białorusini 1,6%[42]. Łącznie Krym zamieszkiwało 60,4% Rosjan. Na półwyspie dominuje język rosyjski.
Według ankiety z czerwca 2013, przeprowadzonej przez kijowskie Centrum im. Razumkowa, tylko 31% mieszkańców Krymu opowiadało się za niezależnością od Ukrainy, 36% zaś było jej przeciwne. W skład drugiej grupy wchodzili głównie Rosjanie. Mniejszości ukraińska i tatarska z kolei w większej mierze odczuwały silniejsze związki z Ukrainą i były przeciwne separatyzmowi Krymu[43].
Specyficzny status Krymu związany jest także z obecnością na tym terenie rosyjskiej Floty Czarnomorskiej, która ma w Sewastopolu bazę. Reguluje to umowa międzypaństwowa między Ukrainą a Rosją, która wpierw miała obowiązywać do 2017, kiedy jednak Wiktor Janukowycz został prezydentem Ukrainy, na podstawie tak zwanej umowy charkowskiej, stacjonowanie wojsk rosyjskich przedłużono do 2042 w zamian za obniżenie cen gazu przez Rosję[44].
Respektowanie przez Rosję integralności terytorialnej Ukrainy, gwarantuje podpisane w grudniu 1994 w Budapeszcie przez Rosję, USA, Wielką Brytanię i Ukrainę porozumienie zwane Memorandum budapeszteńskim[45].