Antoni Manastyrski
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Antoni Józef Manastyrski (Monastyrski) herbu Sas (ur. 14 czerwca 1803 w Stanisławowie, zm. 17 grudnia 1869 w Rzymie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup przemyski od 1863 do 1869.
Nie mylić z: Antin Manastyrski. |
Biskup | |||
] Antoni Monasterski, [1863-1869] | |||
| |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data śmierci | |||
Biskup przemyski | |||
Okres sprawowania |
1863–1869 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Diakonat |
22 sierpnia 1826 | ||
Prezbiterat |
27 sierpnia 1826 | ||
Nominacja biskupia |
25 lutego 1963 | ||
Sakra biskupia |
8 listopada 1863 | ||
|
Data konsekracji |
8 listopada 1863 |
---|---|
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Syn Jana i Krystyny Wiśniewskiej[1]. Kształcił się w Stanisławowie, Lwowie i Wiedniu. Po święceniach w Wiedniu (1826) notariusz kurii, prefekt i ojciec duchowny seminarium we Lwowie, kanonik lwowski (1838), rektor Uniwersytetu Lwowskiego (1845/1846), proboszcz katedry (1850) i wikariusz kapitulny archidiecezji lwowskiej (1858–1860). Prekonizowany biskupem przemyskim 28 września 1863, sakrę biskupią przyjął 8 listopada 1863, a rządy w diecezji objął 8 grudnia 1863. Dążył do odrodzenia religijnego diecezji, podniesienia poziomu moralnego duchowieństwa, rozwoju działalności charytatywnej i bractw kościelnych. Asystent tronu papieskiego (1867) i uczestnik Soboru Watykańskiego I. Jego grób znajduje się w rzymskiej bazylice Santa Maria sopra Minerva.
22 października 1863 otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Lwowa.