Antoni ze Stroncone
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| brat zakonny eremita | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja |
28 czerwca 1687 [1] |
| Wspomnienie | |
| Szczególne miejsca kultu | |
Antoni ze Stroncone OFMObserv., właśc. Antonio Vici (ur. 1381 w Stroncone, zm. 7 lutego 1461 w San Damiano pod Asyżem) − włoski franciszkanin, brat zakonny, eremita, błogosławiony Kościoła katolickiego[2].
Życiorys
Należał do Zakonu Braci Mniejszych Obserwantów. Przyszedł na świat w rodzinie zamożnych rolników w Stroncone w Umbrii. Rodzice byli tercjarzami franciszkańskimi. Jako dziecko często odwiedzał wujka zakonnika, który przebywał w pobliskim klasztorze franciszkańskim. Mając dwanaście lat, Antoni poprosił o habit franciszkański. Ze względu na słaby stan zdrowia, franciszkanie chcieli odesłać go do domu, czego pragnęli rodzice, zatroskani o przyszłość własnego gospodarstwa. Jakiś czas potem Antoni został skierowany do klasztoru w Fiesole. Wraz ze swoim wychowawcą, bratem Tommaso Bellaccim, został wysłany na siedem lat na Korsykę. Następnie kilkadziesiąt lat przebywał w eremie franciszkańskim w Carceri pod Asyżem. Błogosławiony zmarł 7 lutego 1461 w klasztorze San Damiano pod Asyżem. Papież Pius VII potwierdził kult, pozwalając na przeniesienie ciała do Stroncone[3].
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
