Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Antonio Guido Filipazzi
włoski duchowny, dyplomata watykański Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Antonio Guido Filipazzi (ur. 8 października 1963 w Melzo) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, dyplomata watykański, arcybiskup, nuncjusz apostolski w Indonezji w latach 2011–2017, nuncjusz apostolski w Nigerii w latach 2017–2023, stały obserwator Stolicy Apostolskiej przy Wspólnocie Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej w latach 2017–2023, nuncjusz apostolski w Polsce od 2023.
.jpg)
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się 8 października 1963 w Melzo[1]. 14 marca 1987 został wyświęcony na diakona przez biskupa pomocniczego Genui-Bobbio Giacoma Barabina, a 10 października 1987 kardynał Giuseppe Siri, arcybiskup senior Genui-Bobbio, udzielił mu święceń prezbiteratu. Pierwotnie inkardynowany do archidiecezji Genui-Bobbio, 1 sierpnia 1989 został przeniesiony do diecezji Ventimiglia-San Remo[2]. Uzyskał doktorat z prawa kanonicznego[1] na Papieskim Uniwersytecie Świętego Krzyża[3]. W 1992 ukończył Papieską Akademię Kościelną[3].
W 1992 rozpoczął pracę w służbie dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej[1]. Był asystentem nuncjatury na Sri Lance (1992–1993), sekretarzem nuncjatur na Sri Lance (1993–1995), w Austrii (1995–1998) i w Niemczech (1998–2001), radcą nuncjatury w Niemczech (2001–2003) i radcą w Sekretariacie Stanu (2003–2011). W 1995 otrzymał godność kapelana Jego Świątobliwości, a w 2008 prałata honorowego Jego Świątobliwości[4].
8 stycznia 2011 papież Benedykt XVI mianował go nuncjuszem apostolskim i arcybiskupem tytularnym Sutrium[5]. Święcenia biskupie otrzymał 5 lutego 2011 w bazylice św. Piotra na Watykanie. Konsekrował go Benedykt XVI, któremu asystowali kardynał Angelo Sodano, emerytowany sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej, i kardynał Tarcisio Bertone, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej[2]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Nisi Dominus ædificaverit”[1] (Jeżeli Pan domu nie zbuduje[6][7]). 23 marca 2011 Benedykt XVI wyznaczył go na urząd nuncjusza apostolskiego w Indonezji[8].
26 kwietnia 2017 papież Franciszek przeniósł go na urząd nuncjusza apostolskiego w Nigerii[9], a 24 października 2017 ustanowił również stałym przedstawicielem przy Wspólnocie Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej[10]. W Nigerii rozwiązywał spór w diecezji Ahiary, gdzie duchowieństwo i laikat nie przyjęli biskupa Petera Okpalekego, pochodzącego z innego plemienia, a także wzywał miejscowy rząd do rozwiązania konfliktu na północy kraju między katolikami a muzułmanami[6].
8 sierpnia 2023 został mianowany przez Franciszka nuncjuszem apostolskim w Polsce[11][12], urząd objął 5 października 2023[13], a 26 października 2023 złożył listy uwierzytelniające[14].
Konsekrował 14 biskupów (1 z Indonezji, 12 z Nigerii i 1 z Polski), a także był współkonsekratorem podczas sakry 1 biskupa[2].
Oprócz języka włoskiego deklaruje znajomość języków: francuskiego, angielskiego i niemieckiego[1].
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads