Armia starożytnej Macedonii
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Armia starożytnej Macedonii – siły zbrojne Królestwa Macedonii, istniejącego od IX wieku p.n.e. aż do roku 146 p.n.e., które w czasach swojej świetności zdołały utwierdzić macedońską hegemonię na Bliskim Wschodzie i na obszarach basenu Morza Śródziemnego.
![]() |
Ten artykuł wymaga poprawienia przypisów. Wyrażenia „tamże”, „ibidem”, „ibid” lub wstawione „na sztywno” numery przypisów są nieodpowiednie, ponieważ kolejność przypisów w artykule zmienia się w czasie. |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b5/Makedonische_phalanx.png/320px-Makedonische_phalanx.png)
Armia macedońska zyskała swoje znaczenie dopiero w IV wieku p.n.e. po reformach Filipa II, kontynuowanych przez jego następców, w tym między innymi przez jego syna Aleksandra Wielkiego. U szczytu swej potęgi była uznawana za najpotężniejszą i miała znaczący wkład w rozwój sztuki wojennej w starożytności, stanowiąc wzór dla innych państw obszarów śródziemnomorskich i bliskowschodnich. Była mocno wzorowana na armii Greków, wykorzystując i udoskonalając grecki szyk falangi oraz rozwiązania w zakresie taktyki, choć z biegiem lat przyjęła również wpływy wschodnie.
W okresie hellenistycznym różne państwa, podbite wcześniej przez Aleksandra Wielkiego, tworzyły swoje własne armie, opierając je na wzorach macedońskich, co jest cechą charakterystyczną chociażby wojen diadochów.
Macedoński model armii opierał się na żołnierzach walczących w ściśle zwartym szyku, tworzących falangę, uzupełnianych przez inne, lżejsze oddziały oraz silną konnicę. Taki sposób walki określany jest jako "taktyka połączonych broni" i jego dominację zakończyła dopiera seria porażek, jakie w II wieku p.n.e. poniosły armie hellenistyczne w walce przeciwko rzymskim legionom, m.in. w bitwach takich jak pod Kynoskefalaj w 197 p.n.e., pod Magnezją w 190 p.n.e. czy pod Pydną w 168 p.n.e.