Autostrady i drogi ekspresowe w Słowenii
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sieć autostrad i dróg ekspresowych w Słowenii składa się obecnie z pięciu autostrad (słoweń. Avtoceste) o łącznej długości 540,7 kilometrów oraz sześciu dróg ekspresowych (słoweń. Hitre ceste) o łącznej długości 70,2 kilometrów (stan na 31 grudnia 2018). Docelowo, łączna długość dwujezdniowych dróg ekspresowych wynosić ma 91,1 kilometrów.
Na słoweńskich autostradach obowiązuje ograniczenie prędkości do 130 km/h, a na drogach ekspresowych – do 100 km/h.
Wszystkie autostrady w Słowenii posiadają dwie odseparowane od siebie jezdnie, po dwa pasy ruchu i po jednym pasie awaryjnym na każdej jezdni. Słoweńskie drogi ekspresowe różnią się od tamtejszych autostrad brakiem pasa awaryjnego postoju. Zarówno autostrady, jak i drogi ekspresowe posiadają bezkolizyjne skrzyżowania w postaci węzłów drogowych.
29 grudnia 1972 otwarto pierwszy odcinek autostrady w obecnej Słowenii (wówczas Socjalistycznej Republice Słowenii), a był nim 30,1-kilometrowy fragment A1, pomiędzy węzłami Vrhnika i Postojna. Stanowił on ponad 15% – z liczącej 198,40 km – infrastruktury autostradowej w ówczesnej Jugosławii (zobacz: Autostrada Braterstwo i Jedność). W latach 1974–1991 wybudowano jeszcze 17 odcinków bezkolizyjnych dróg dwujezdniowych o łącznej długości 157,7 km (były to fragmenty obecnych: A1, A2, H2, H3, H4), dlatego z chwilą powstawania niepodległego państwa Słowenia posiadała 187,8 km dróg tego typu.
Zarządcą i operatorem wszystkich autostrad oraz dróg ekspresowych w Słowenii jest – utworzony 7 grudnia 1993 – DARS d.d. (słoweń. Družba za avtoceste v Republiki Sloveniji), który w 1994 rozpoczął projektowanie i budowę kolejnych odcinków bezkolizyjnych dróg dwujezdniowych.