Barbara Dąb-Kalinowska
polska historyczka sztuki, bizantynolożka / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Barbara Izabella Dąb-Kalinowska (ur. 1938, zm. 27 lipca 2020 w Warszawie[1]) – polska profesor nauk humanistycznych[2], historyczka sztuki, bizantynolożka.
Państwo działania | |
---|---|
Data urodzenia |
1938 |
Data i miejsce śmierci |
27 lipca 2020 |
Profesor doktor habilitowana nauk humanistycznych | |
Specjalność: historia sztuki Europy Wschodniej, mediewistyka | |
Habilitacja |
1985 – historia |
Profesura |
19 kwietnia 2002 |
Pracownik naukowy Zakładu Dziejów Myśli o Sztuce Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. Konsultantka naukowa Komisji Speculum Byzantinum Wydziału Artes Liberales UW[3]. Zajmowała się sztuką bizantyńską, ruską, rosyjską, teologią ikony oraz zagadnieniami metodologii, historii kultury i dziejami myśli o sztuce, zwłaszcza Kościołów Wschodnich[4]. Wśród wypromowanych przez nią doktorów znalazła się Aleksandra Sulikowska-Bełczowska[2].
W 1985 habilitowała się na UW na podstawie dzieła Między Bizancjum a Zachodem. Ikony rosyjskie XVII–XIX wieku[2]. W 2002 otrzymała tytuł profesora nauk humanistycznych[5].
Pochowana na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 49-18)[6].