Bergman (herb szlachecki)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bergman (Bergmann) – polski herb szlachecki z indygenatu.
Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:
Na tarczy dwudzielnej w słup w polu prawym, złotym dziki mąż bez zarostu w przepasce z liści i wieńcu zielonym, trzymający w uniesionej prawicy młot górniczy. W polu lewym, błękitnym sylwetka góry srebrnej.
Klejnot: Dziki mąż jak w godle, między dwoma rogami myśliwskimi – prawym błękitnym, lewym złotym.
Labry: błękitne, podbite złotem.
Historia herbu
Zatwierdzony w 1685 r. indygenatem dla Grzegorza Bergmanna, sekretarza królewskiego[1].
Bergman – Bergmann.
- Seweryn Uruski: Rodzina – herbarz szlachty polskiej. Warszawa: Główny skład Księgarnia Gebethnera i Wolffa, 1904.brak strony w książce T.1 str. 142
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.brak strony w książce
- Herb Bergman z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla