Bieg na orientację
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bieg na orientację (BnO, ang. foot orienteering) – nieolimpijska dyscyplina sportowa, w której zawodnik, posługując się mapą i kompasem, ma za zadanie w jak najkrótszym czasie przebiec określoną trasę wyznaczoną w terenie (zazwyczaj jest to las) przez punkty kontrolne. Przebieg pomiędzy punktami kontrolnymi jest dowolny i właśnie wybór wariantu przebiegu stanowi istotę biegu na orientację.
|
Ten artykuł od 2022-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Warunkiem sklasyfikowania uczestnika zawodów jest potwierdzenie w zadanej kolejności wszystkich punktów kontrolnych. Sprawdzanie obecności na danym punkcie kontrolnym odbywa się standardowo za pomocą karty startowej, ale coraz częściej informacja ta jest zapisywana na specjalnym chipie. Zawodnicy startują do biegu zazwyczaj w odstępie czasowym 1–3 minut, indywidualnie, według wcześniej ustalonej kolejności. W momencie startu otrzymują mapy, wykonane przeważnie w skali 1:15 000 lub 1:10 000, a w biegu sprinterskim – w skali 1:4000.
W Polsce organem kierującym działaniami związanymi z orientacją sportową jest Polski Związek Orientacji Sportowej (PZOS), a międzynarodowym organem – International Orienteering Federation (IOF).