Gatunek wskaźnikowy

Gatunek wskaźnikowy, bioindykator – gatunek o wąskim zakresie tolerancji (stenobiont) względem jednego lub kilku czynników ograniczających (głównie zanieczyszczenia)^[1]. Wykorzystuje się je np. do oznaczania stopnia zanieczyszczenia powietrza (głównie porosty – skala porostowa), stopnia zanieczyszczenia wody (wybrane gatunki ryb, i larwy niektórych owadów), zawartości różnych substancji w glebie (rośliny wskaźnikowe) i innych. Większość z nich znajduje się pod ochroną prawną. Metoda oceny zanieczyszczenia na podstawie występowania bioindykatorów to bioindykacja^[2].

Granicznik płucnik – porost bardzo wrażliwy na zanieczyszczenia powietrza

Zobacz hasło bioindykacja w Wikisłowniku

Dobry bioindykator powinien wykazywać następujące cechy^[1][2]:

• ściśle określone występowanie (walencja ekologiczna);
• wysoka specjalizacja;
• długi cykl życiowy;
• szeroki zasięg geograficzny (z uwagi na możliwość uniwersalnego wykorzystania w wielu krajach);
• duża liczebność występowania (umożliwia łatwe odnalezienie gatunku w środowisku, co ogranicza nakład pracy i koszty);
• łatwość oznaczania (tylko gatunki, które można łatwo rozpoznać i zidentyfikować nadają się na wskaźniki).

Przypisy

1. MarzenaM. Popielarska MarzenaM., bioindykatory, [w:] MarzenaM. Popielarska, RobertR. Konieczny, GrzegorzG. Góralski, Słownik szkolny. Biologia, Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2008, s. 34, ISBN 978-83-7435-692-3.
2. Bioindykatory jako przydatne narzędzie w ocenie zanieczyszczenia środowiska [online], Biotechnologia.pl [dostęp 2023-02-03].

Kontrola autorytatywna (organizm):

• LCCN: sh85065657
• BnF: 12045966w
• BNCF: 48132
• NKC: ph118896
• J9U: 987007545812705171

Encyklopedie internetowe:

• ЕСУ: 35292
• SNL: bioindikator
• Catalana: 0084595