Bitwa pod Andernach
starcie zbrojne / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bitwa pod Andernach – starcie zbrojne, które miało miejsce 2 października 939 w trakcie walk między królem Niemiec Ottonem I a buntownikami: księciem lotaryńskim Giselbertem i księciem frankońskim Eberhardem.
Andernach w roku 1900 | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Wynik |
zwycięstwo wojsk królewskich | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
50°26′N 7°24′E |
Król Henryk I Ptasznik przez całe swoje panowanie starał się wzmocnić swoją kontrolę nad Lotaryngią. W tym celu obsadzał tamtejsze biskupstwa swoimi lojalnymi współpracownikami[1]. Politykę tę starał się kontynuować jego syn, Otton I Wielki. Wkrótce po koronacji został przeciwko niemu zawiązany spisek, w którym główną rolę odgrywał książę lotaryński Giselbert II. Wsparli go m.in.: książę frankoński Eberhard i brat króla Henryk. Giselbert nawiązał też kontakty z Ludwikiem IV[2].
Bitwa między siłami buntowników: Giselberta i Eberharda a wojskami królewskimi miała miejsce 2 października 939[2][3]. Starcie zakończyło się zupełnym zwycięstwem Ottona: Eberhard poległ, a Giselbert utonął w Renie w czasie ucieczki z pola bitwy. Po tym wydarzeniu rebelia przeciwko królowi zakończyła się. Bitwę pod Andernach uznaje się też za koniec względnej niezależności Lotaryngii[2].