Bitwa pod Rafią
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bitwa pod Rafią – decydujące starcie czwartej wojny syryjskiej (219–217 p.n.e.). Bitwa rozegrała się w Palestynie pod Rafią na południowy zachód od Gazy 22 czerwca 217 roku p.n.e. między wojskami egipskimi Ptolemeusza IV a wojskami Seleucydów pod wodzą Antiocha III, pragnącego podbić znajdujące się pod ptolemejską władzą terytoria syryjskie i fenickie.
Ten artykuł od 2020-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Szybkie fakty Czas, Miejsce ...
IV wojna syryjska 217–215 p.n.e. | |||
Położenie Rafah (południowa Gaza) | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce |
Rafia, dzisiejsze Rafah | ||
Terytorium | |||
Wynik |
zwycięstwo Ptolemeusza | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
31°17′19″N 34°15′07″E |
Zamknij
W bitwie wzięło łącznie udział około 140 000 żołnierzy, w tym 11 000 jazdy, i 175 słoni bojowych. Armia Antiocha liczyła 65 000 ludzi, siły Ptolemeusza zaś 75 000 ludzi, z czego 20 000 rodowitych Egipcjan uzbrojonych do walki w falandze.