Bitwa pod Uściem

Bitwa pod Uściem – starcie zbrojne, które miało miejsce 16 czerwca 1426 w miejscowości Uście nad Łabą między wojskami Świętego Cesarstwa Rzymskiego a siłami husyckimi. Krucjatę zorganizowało papiestwo sądząc, że po śmierci Jana Żiżki wojska husyckie zostaną szybko pokonane. Głównym dowódcą po stronie czeskiej był Zygmunt Korybutowicz, podczas gdy Prokop Wielki przewodził taborytom. Po stronie krzyżowców dowodził Boso z Vitzthum.

Bitwa pod Uściem

wojny husyckie
Obraz Věnceslava Černego
Czas	16 czerwca 1426
Miejsce	Uście nad Łabą
Wynik	zwycięstwo Husytów
Strony konfliktu
Husyci Święte Cesarstwo Rzymskie
Dowódcy
Prokop Wielki Zygmunt Korybutowicz Boso z Vitzthum
Siły
15 000-18 000 20 000-30 000
Straty
nieznane 4000 żołnierzy
Położenie na mapie Uścia nad Łabą miejsce bitwy
Położenie na mapie Czech miejsce bitwy
Położenie na mapie kraju usteckiego miejsce bitwy
50,66°N 13,96°E

Husyci mieli około 15 000 – 18 000 żołnierzy (w tym 2-3 tysiące jazdy polskiej), a także około 500 wozów wojennych, krzyżowcy natomiast dysponowali 20 000 – 30 000 ludźmi^[1], a także 3000 wozów wojennych i 180 działami.

Fabularny opis bitwy pojawia się w książce Boży bojownicy Andrzeja Sapkowskiego.^[2]

Przypisy

1. Marek Plewczyński, Wojny Jagiellonów z wschodnimi i południowymi sąsiadami Królestwa Polskiego w XV wieku, Oświęcim 2014, Napoleon V, str. 25, ISBN 978-83-7889-166-6
2. AndrzejA. Sapkowski AndrzejA., Boży Bojownicy, rozdział 1. Brak numerów stron w książce