Bocheński II
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bocheński II − polski herb szlachecki, odmiana herbu Rawicz z nobilitacji galicyjskiej.
Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
W polu złotym na niedźwiedziu czarnym, panna w sukni błękitnej i koronie złotej z rozpuszczonymi włosami i wzniesionymi rękoma.
Nad tarczą dwa hełmy w koronach z klejnotami: nad pierwszym pomiędzy dwoma rogami jelenimi pół niedźwiedzia czarnego, wspiętego, z różą czerwoną w prawej łapie w lewo, nad drugim 4 pióra strusie, złote i błękitne na przemian.
Nadany w 1849 braciom Feliksowi, Kazimierzowi, Franciszkowi, Wiktorynowi i Julianowi Bocheńskim przez Franciszka Józefa[2].
Herb ten był herbem własnym, toteż do jego używania uprawniony jest tylko jeden ród herbownych:
Bocheński.
- Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
- Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 25.
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.brak strony w książce
- Herb Bocheński II z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla