Burbonowie parmeńscy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Burbonowie parmeńscy (wł. Casa di Borbone di Parma) – boczna linia Burbonów hiszpańskich rządząca Parmą w latach 1748–1802 i 1847–1859. Jej założycielem był Filip I Parmeński, książę Parmy w latach 1748–1765, syn króla Hiszpanii Filipa V, który po pokoju w Akwizgranie, kończącym wojnę o sukcesję austriacką (1740–1748), otrzymał włoskie księstwa Parmy, Piacenzy i Guastalli. Była to realizacja roszczeń do dziedzictwa jego matki Elżbiety Farnese, wnuczki księcia Parmy Ranuccio II Farnese.