Chrześcijaństwo wśród Mongołów
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Obecnie Mongołowie są przede wszystkim buddystami, jednak za czasów imperium mongolskiego i wcześniej byli wyznawcami szamanizmu, zaś wielu wśród nich było chrześcijanami[1][2]. Byli tolerancyjni wobec innych religii i zwykle wspierali wiele naraz. Nestoriański wówczas Kościół Wschodu nawracał ich już od VII wieku, przez co niektóre klany były stricte chrześcijańskie[3]. Synowie Czyngis-chana pojęli za żony nestorianki z plemienia Kereitów; żona Mongkego, czyngisowego wnuka, także była nestorianką.
- Zobacz też: Chrześcijaństwo w Mongolii.
- Zobacz też: Nestorianizm.
Chrześcijaństwo rytu syryjskiego było nieco inne od praktykowanego na zachodzie przez co niektórzy Europejczycy spoglądali nań jako herezję z powodu w jaki postrzegało naturę Jezusa. Jednocześnie w historiografii pojawiała się postać mitycznego księdza Jana wielkiego, chrześcijańskiego przywódcy ze wschodu, którego wojska miały przybyć z pomocą w krucjatach. Jedna z wersji tej legendy łączyła tę postać z To’oriłem Ong-chanem, wodzem klanu Kereitów.
Kiedy Mongołowie podbili północne Chiny, zakładając dynastię Yuan (1271–1368) nestorianizm został przywrócony temu państwu po kilkusetletniej przerwie. Wraz z rozwojem terytorialnym chrześcijańskie sympatie dworu, podsycane przez wpływowe żony chanów, doprowadziły do zmian w systemie strategicznym. Po pobiciu Bagdadu w 1258 Mongołowie wymordowali wielu mieszkańców, jednak chrześcijanie zostali oszczędzeni. Kiedy wkroczyli do Palestyny pojawiła się nawet idea sformowania franko-mongolskiego przymierza przeciwko muzułmanom.
Mongolskie kontakty z zachodem doprowadziły także do wielu wypraw misjonarskich na wschód, głównie franciszkanów i dominikanów, mających na celu podporządkowanie Mongołów kurii rzymskiej.